เอ็กซ์เมน พรีลูด ทู สชิม ตอนที่ 3 | ท้องฟ้าสีแดงพลอย

กำลังคิดว่าเรื่องของคุณมันก็เนิ่นนานมาแล้ว
ตลกดีนะ ผมคิดถึงคุณตลอดเวลาตอนที่ผมต้องตัดสินใจครั้งใหญ่
เวลาอย่างนี้ ผมไม่เคยเอาคุณออกไปจากใจได้เลย

บางทีมันเป็นเพราะว่า ผมมีคำถามเดิมๆที่ยังทำให้ผมต้องครุ่นคิดในยามค่ำคืน
ถ้าหากผมมองไม่เห็น ผมยังจะเหมาะกับการเป็นผู้นำอยู่ไหม ?

บางอย่างที่เลวร้ายกำลังเกิดขึ้น บางทีจุดจบของทุกสิ่งมันมาจากการที่เราเริ่มต้น

ผมนำทางคนของผมมาจนถึงชายขอบของอิสรภาพและจากนั้นก็ไปถึงชายขอบของการทำลายล้าง -- ภายใต้ประกายของดวงตา

จุดจบของมิวแตนท์

จุดจบของยูโทเปีย

บางครั้ง ผมแปลกใจ ถ้าหากว่า ผมกำลังมองทุกสิ่งอย่างที่มันเป็นจริงๆ

ผมแปลกใจ ถ้าหากมุมมองของหัวใจไม่ได้ให้สีของกุหลาบอย่างที่เป็นจริง

สิ่งที่ผมเห็นคือพวกมิวแตนท์ที่ทำงานด้วยกัน คนของผมเป็นเหมือนคนๆเดียว

ผมเห็นพวกเขามารวมตัวกันด้วยใบหน้าของความรู้สึกที่หลากหลายสิ่งนั้นทำให้หัวใจของผมพองโตด้วยความภาคภูมิ

การรวมตัวกันดีกว่าการแยกเป็นส่วน

พวกเราเอาชนะการควบคุมของชะตากรรมโดยเอาชนะการควบคุมจากพลังของพวกเรา

ทุกๆคนเลย ผมขอบอกแบบนั้น แต่ตัวผมล่ะ

ชาร์ล ซาเวียร์ ชายคนเดียวที่ผมนับถือเขาเหมือนพ่อ เขาเป็นผู้ชายที่ดี คนที่มองทะลุไปถึงบาดแผลอันเจ็บปวดของพวกเราในเวลาหลายปีมานี้. เขาเป็นนักบุญที่ปราศจากอัตตา

เอมม่า ฟรอสต์ : สิ่งพิเศษและจุดศูนย์กลาง. เธอเป็นผู้ให้คำปรึกษาที่เชื่อถือได้ คนที่เราไม่อยากสูญเสียไป

วอร์เรน :  เขาเหมือนร็อกสตาร์ที่มีปีก เขาเป็นแบบนั้นที่นี่และจะเป็นตลอดไป

คิตตี้และสตอร์ม :  มิวแตนท์ที่ทรงพลังและมีสิ่งที่ดีที่สุดในเพศของพวกเธอ ความเห็นอกเห็นใจและวิจารณญาณในปริมาณที่เท่าเทียมกัน  ความแข็งแกร่งของจิตใจ ร่างกายและบุคลิกลักษณะ

นาเมอร์ : กษัตริย์และความเหินห่าง พันธมิตรที่ทรงคุณค่าคนหนึ่ง

ด็อกเตอร์ เนเมซิส : นักประดิษฐ์ นักปราชญ์ ผู้ที่คอยช่วยเราเพื่อค้นหาสาเหตุ

วูล์ฟเวอรีน : มาตรวัดที่ดีที่สุดในทุกสิ่งทุกอย่างที่ผมทำ ผู้ชายที่ดี เข้มแข็ง ขี้โมโห มีความเด็ดเดี่ยว. เป็นผู้นำคนหนึ่ง

แต่ผมถูกสนับสนุนให้นำทางพวกเขา

ผมถูกมุ่งหวังให้ชี้ทางให้พวกเขา

เช่นเดียวกับที่ผมขอคำชี้แนะของพวกเขา

คนที่ผม อยากถามมากที่สุดก็คือ คุณ

โปรเฟสเซอร์ เอ็กซ์ - สก็อตต์จะมาตรงนี้อีกพักใหญ่ เขาขอให้ผมบอกกับพวกคุณ เขากำลังตัดสินใจอยู่ --
แม็กนีโต - ตามปรกติแล้วนายทำให้เขาบอกนายว่าตัดสินใจยังไงได้ไม่ใช่หรือชาร์ลส ? ที่จริงแล้ว ฉันก็ไม่อยากกดดันหรอกนะ แต่ ขอให้การทำลายล้างสปีชีย์ครั้งใหญ่ มันมาตรงตามกำหนดเถอะ
ไวท์ควีน - พักเรื่องนี้สักนาทีเถอะ ได้โปรด...
ไวท์ควีน -  จับสัญญาณได้ ตอนนี้มันแรงกว่าเก่า มันกำลังพุ่งตรงตำแหน่งของเรา  รู้ว่าพวกเรายังอยู่ที่นี่  เราถูกปกคลุมด้วยพวกมัน มันไม่ แม้กระทั่งเห็นพวกเราเป็นภัยคุกคามด้วยซ้ำ
แองเจิ้ล - งั้นเราจะรอไปเพื่ออะไรอีก ? มันก็รู้ว่า เราต้องถูกถล่มอยู่แล้ว เราต้องจัดการย้ายคนของเราออกไป
วูล์ฟเวอรีน - ไม่ เราจะจบเรื่องนี้ ฉันไม่ตั้งใจจะกระโดดขึ้นเรือโดยไม่ได้สู้
สตอร์ม - ตอนนี้ พักซักนาทีเถอะ โลแกน ไม่มีใครพูดว่าเราจะกระโดดขึ้นเรือสักหน่อย

ไวท์ควีน - ฉันคิดออกอย่างหนึ่งนะ บางทีเราทั้งหมดกำลังเถียงกันเหมือนพวกปัญญาอ่อนจนจุดจบของโลกมาถึง นั่นมันช่วยได้มากจริงๆ   -- ฉันจะไปถามสก็อตเอง
แม็กนีโต - ฮ่า ฮ่า เยี่ยม ... นั่นมันเยี่ยม ฉันคิดแบบนั้น

ใครคนหนึ่งกำลังจะไปตาย

ไม่มีทางเลี่ยงเรื่องนั้นในตอนนี้

คำถามคือใคร

คำถามคือเมื่อไหร่

ผมกำลังจะไปนำทางพวกเขาที่นี่

เพียงแค่หาคำโกหกที่เหมาะสมให้พวกเขาและเหยียบเอาไว้

และไม่มีใครสักคนที่จะรู้

เพราะว่านั้นจะไม่มีใครสักคนเหลืออยู่เพื่อบอกเล่าเรื่องราว

คนทั้งหลายเหล่านี้  การสร้างสรรที่มหัศจรรย์ -- กำลังจับจ้องมาทางผม ผู้นำของพวกเขา

พวกเขากำลังมาเพื่อถามผมว่า ต้องทำอะไร. พวกเขากำลังอยากเห็นในดวงตาของผมบอกวา ผมเชื่อมั่นในการตัดสินใจของตนและผมเชื่อมั่นในพวกเขา

แต่ดวงตาของผมทำอย่างนั้นไม่ได้

นั่นเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่รู้ เพราะ ผมไม่เคยบอกพวกเขา

ว่ามันเจ็บปวดมากขนาดไหน....

ภาพอดีตของไซคล็อปสมัยยังเด็ก แม่ของเขาพาไปหาหมอเพราะอาการปวดหัวที่รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งหมอลงความเห็นว่าเป็นมะเร็งหลอดเลือดฝอยในสมอง

และต้องเข้าไปทำการสแกนสมอง

ไซคล็อปจำความหวาดกลัวตอนถูกส่งเข้าเครื่องสแกนสมองได้ 

เขาไม่อยากให้แม่ปล่อยมือเขาออกไปเลย

ไวท์ควีน - งั้น..คุณกำลังจะทำอย่างไร ?

"อย่าเพิ่งไป..."

ภาพในอดีต มันเป็นเหตุการณ์ที่ไซคล็อปสมัยเด็กขึ้นเครื่องบินไปกับพ่อแม่และน้องชาย เขาบอกว่าวันนั้นเขาเห็นท้องฟ้าเป็นสีแดงพลอย และหลังจากนั้น แม่ให้เขากอดน้องชายและใช้ร่มชูชีพที่มีอยู่อันเดียวโดดลงจากเครื่องบินที่เสียการควบคุม แต่ที่จริงแล้วนั่นเป็นเพราะว่า พลังของเขาตื่นขึ้นมาและเขาคุมมันไม่ได้จนทำให้เครื่องบินเสียการทรงตัว  ร่มที่กระโดดลงมาก็ถูกพลังของเขาเจาะทะลุ

ไวท์ควีน - เราหมดเวลาแล้ว ท่านผู้นำ คุณจำเป็นต้องออกไปสั่งการเรื่องนี้ ตอนนี้เลย
ไซคล็อป - ตอนนี้ ฮึ ? ผมรู้ว่าคุณจะต้องมาพูดแบบนั้น เอมม่า ?
ไวท์ควีน - คุณต้องเป็นโรคจิตแน่ พวกเขาต้องการคุณสก็อตต์

พวกเขาต้องการผม
ชายคนหนึ่งที่ไม่เห็นหนทางให้พวกเขาทำ
ทำให้ผมประหลาดใจ ใครกันที่เป็นคนโง่
คนตาบอดที่นำทางพวกเขา ?
หรือคนโง่ที่ตามคนตาบอดนั่นมา ?

พวกที่รอก็เริ่มมีปากเสียงกัน วูล์ฟเวอรีนกำลังหาเรื่องกับนาเมอร์

พวกเขากำลังตื่นตระหนก
พวกเขาต้องการผม
แต่ ทำไมมันต้องเป็นผมด้วย ?

ผมเป็นคนหนึ่งที่สูญเสียแม่ของตัวเอง
มีพลังเพื่อช่วยพวกคุณให้ปลอดภัยแต่ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับมัน
จนสูญเสียคุณไปตลอดกาล

ผมเป็นแค่คนหนึ่งที่สูญเสียหนทาง
ผมพบว่าผมเป็นมากกว่าเด็กวัยรุ่นกำพร้าพ่อแม่ที่ปวดหัวข้างเดียว
มันเกือบทำให้ผมเป็นฆาตกรตั้งแต่พลังของผมปล่อยออกมาครั้งแรก
(เขาระเบิดเครื่องสแกนสมอง)

ผมเป็นคนหนึ่งที่ได้รับการยอมรับเข้าทีมของเด็กๆที่มีความสามารถอัศจรรย์และเป็นคนที่ควบคุมตัวเองไม่อยู่

ไม่เคยทำอะไรสำเร็จ

นั่นอาจเป็นเพราะ ผมหัวฟาดพื้นไปหนหนึ่ง หรือ เพราะว่า ผมไม่เคยมีระเบียบวินัยที่นำไปสู่ความสำเร็จ( มันก็จริงครับ ปฏิบัติการแรกๆ ลงท้าย โปรเฟสเซอร์ เอ็กซ์มาช่วยทุกที)
ผมเป็นคนหนึ่งที่พ่ายแพ้ในการต่อสู้ครั้งแรก มันชัดเจนและแน่นอนที่สุด

ผมเป็นคนหนึ่งที่สูญเสียการควบคุมตัวเองในการได้พบเด็กสาวที่ตกหลุมรักตั้งแต่ครั้งแรก

สูญเสียเด็กสาวคนนั้นไป

ตั้งแต่บัดนั้น

ผมเป็นแค่คนหนึ่งที่สูญเสียหนทาง

เพียงเพื่อค้นพบมันอีกครั้งหนึ่ง

ไซคล็อป - ก่อนที่ผมทำเรื่องนี้ ผมประเมินความเสียหายดู ผมจะทำมันได้ยังไง ?
ไวท์ควีน - บางทีฉันอาจ ?
ไซคล็อป - แน่นอน

ไวท์ควีน - คุณตัดสินใจของคุณไปแล้ว
ไซคล็อป - ใช่แต่แน่ใจได้อย่างไรว่าเป็นของผม ?
ไวท์ควีน - คุณมีข้อคับข้องบางอย่าง นั่นมันเรื่องธรรมชาติ คุณจะบ้าเอานะ ถ้าคุณใส่ใจทั้งสองด้าน.

ไวท์ควีน - คุณคิดถึงบางเรื่อง  แสงที่สว่างจ้า หญิงสาวที่ทำให้คุณตกหลุมรัก มีอะไรเกี่ยวกับเรื่องนั้นอีกไหม ?
ไซคล็อป - มันเป็นเรื่องโบร่ำโบราณไปแล้ว
ไวท์ควีน - ดีเลย จงอยู่กับปัจจุบัน
ไวท์ควีน - คุณเชื่อจริงๆว่าคุณต้องชั่งน้ำหนักตัวเลือกทั้งหมด คุณต้องเคลื่อนไหวให้เร็วและราบรื่น และ คุณเตรียมตัวรับผิดชอบในการตัดสินใจของคุณ
ไวท์ควีน - คุณเกรงว่าจะสูญเสียเพื่อนพ้องจำนวนมากและไม่สบายใจเรื่องพวกเด็กๆอีก

ไวท์ควีน - ทั้งหมดในทั้งหมดนี้ คิดว่ามั่นใจประมาณแปดสิบแปดเปอร์เซนต์ นั่นก็พอแล้วสำหรับ ร็อกแอนโรล ไปได้แล้ว

ไซคล็อป - และคุณแน่ใจว่ามันกำลังจะเกิดขึ้น ? ผมหมายถึงแน่ใจจริงๆนะ ?
ไวท์ควีน - อย่างที่พูดหล่ะ ถ้าหากคุณยืนที่หน้าต่างนานอีกหน่อย คุณจะได้เห็นมันข้ามอ่าวมา

ไซคล็อป - อารมณ์ในห้องนั้นเป็นไงบ้าง ?
ไวท์ควีน - ดีเท่าที่คุณคาดคิด คุณจะเจอกับนาเมอร์หัวเสีย โลแกนเริ่มจะปั่นหัวบางคน วอร์เรนพยายามทำให้มันสงบ

ไวท์ควีน - ช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่ ท่านผู้นำ คุณพร้อมหรือยัง ?
ไซคล็อป - พร้อมแล้ว

ทุกคนหันมาหาไซคล็อปและเงียบไปพักหนึ่ง
ไซคล็อป - เราอยู่ เราจะปกป้องยูโทเปีย

วูล์ฟเวอรีน - นี่มันเวลาย่ำแย่ อะไรทำให้นายใช้เวลานานขนาดนี้
ไซคล็อป - ฉันมีสองสามร้อยชีวิตและมีชะตาของชาติให้พิจารณานะ(เฟร้ย)

ชะตาของชาติ
พวกเขาต้องการให้ผมเป็นผู้นำในตอนนี้ มากยิ่งกว่าที่เคยเป็น
และผมพร้อมแล้ว

ไซคล็อป - เราต้องรวดเร็ว ไม่มีเวลาให้เสียอีกแล้ว คิตตี้ ฉันอยากให้เธอสั่งการพวกวัยรุ่น ให้พวกเขาเป็นกำลังสำรองในตอนนี้ แต่ ฉันอยากให้เขาพร้อมถ้าหากจำเป็น
ชาโดว์แคท - คุณกำลังพูดเรื่องเด็กๆนะ สก็อตต์ พวกเขาอาจถูกฆ่า ถ้าฉันทำอะไรผิดพลาด

ไซคล็อป - นั่นคือเหตุที่ฉันหวังให้เธอทำให้มันถูกไงล่ะ

นั่นคือสาเหตุที่ผมเป็นผู้นำ

บางที คนตาบอดก็นำทางคนตาบอด
แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องมีสักคนเป็นผู้นำ

ผู้นำเพราะว่า ผมเตรียมพร้อมจะล้มลงและเพราะว่าผมเตรียมพร้อมรับมือการตัดสินใจที่หนักหน่วง เช่นเดียวกับครั้งหนึ่งที่คุณทำ  แม่ครับ 

นั่นคือวันที่แม่ผลักผมกับอเล็กซ์ลงไปจากเครื่องบินโดยมีร่มชูชีพให้เราอันเดียว

เพราะว่า ผู้นำรู้ว่า มันไม่ใช่เรื่องยากที่จะตายเพื่อคนของเขา
มันยากที่จะสั่งคนของคุณให้ไปตายเพื่อคุณ
และ ชักนำความแน่นอนไปสู่อนาคตที่ไม่แน่นอนไม่ต้องการการมองเห็น

มันต้องการวิสัยทัศน์

มันต้องการการจับให้มั่น
และไม่สำคัญว่าอะไรจะเกิดขึ้น
เราจะไม่ปล่อยมันไป