NEW MUTANTS | AGE OF X | CHAPTER 6 | บทสรุปแห่งเอจ ออฟ เอ็กซ์

ดังนั้น นี่คือสิ่งที่มันต้องพังทลายลง

มอยร่า - พวกมันกำลังมา! พวกมันกำลังมาเพราะว่า เธอไปฟังเขา! เธอเป็นคนทำเรื่องนี้ เธอปล่อยให้กำแพงสลายตัว

เจ็ดวันอันบ้าบอและถัดจากนั้นคือจุดจบของโลก

ผมรู้นะ ว่ามันเป็นสิ่งที่แปลกประหลาด

แต่ผมคิดว่า มันน่าจะจบลงพร้อมกับเสียงคร่ำครวญ

กองยานของมนุษย์กำลังโจมตีป้อมปราการเอ็กซ์

แคนนอนบอล - ฟอร์ซวอริเออร์ เราต้องการปาฏิหารย์ คุณจะมอบให้ผมได้มั่งไหม ?
ไซล็อก - พวกมัน มีกองทัพรถถังและฝูงบินและกองทหารอีกเป็นล้านที่ผ่านเข้ามาได้แล้ว ฉันคิดว่ามันสายไปแล้วที่จะเรียกหาปาฏิหารย์
แคนนอนบอล- งั้นคุณจงไปอยู่บนเส้นแนวหน้าพร้อมกับคนอื่นๆ จงไปรับคำสั่งพร้อมกับทุกคน จงป้องกันป้อมปราการในทุกทิศทาง ทำทุกอย่างที่คุณทำได้เพื่อรักษาที่มั่นเอาไว้

ทุกคนในป้อมปราการพร้อมออกรบ
แคนนอนบอล - และเราจะเห็นคนที่จะยังคงยืนหยัดเมื่อเสียงทั้งหมดสงบลง

มิวแตนท์ทุกคนออกสู่สมรภูมิ
ไอซ์แมน - นี่คือความโกลาหล! เราสู้กับศัตรูพวกนี้ได้อย่างไรกัน ?
บาซิลิกส์ - จับคู่หนึ่งแสนต่อหนึ่งใช่หรือเปล่า ? มองในแง่บวกหน่อยสิเดรก ...

บาซิลิกส์ - มันกำลังเป็นสิ่งที่เราจะพลาดไม่ได้จริงๆ
บาซิลิกส์เปิดหน้ากากเตรียมปล่อยแสง

ชาร์ล ซาเวียร์ - เดวิด ลูกต้องเผชิญหน้ากับเธอ ลูกเป็นเพียงคนเดียวที่สามารถทำได้ ตอนที่พ่อพยายามจะ --
ลีเจี้ยน - หุบปากเหอะ ตาแก่ จงหุบปากซะ!

ลีเจี้ยน - คุณหวังให้ผมเสียน้ำตากับเรื่องนี้หรือไง ? ผมมีชีวิตอยู่ที่นี่. ชีวิตที่คุณไม่เคยมีส่วนร่วมเลย.

แม็กนีโต - ปล่อยเขาเถอะ ซาเวียร์ ลีเจี้ยนผ่านอะไรต่อมิอะไรมาพอแล้ว.
แม็กนีโต - ฉันคิดว่า มันเป็นคิวของพวกเราต้องทำให้บางสิ่งมันสมเหตุสมผลแล้ว

ด้านนอกก็กำลังปะทะกันอย่างดุเดือด
แคนนอนบอล - เราต้องเอาเอายานปืนกลลำนี้ออกไปหรือถล่มมันซะที่นี่เลย
แองเจิ้ล - เห็นด้วย แต่พวกนี้มันกางเกราะคุ้มกันทุกอย่างที่เรายิงเข้าใส่

นาเมอร์พุ่งเข้ามายึดยานบินไว้ - มันมีเกราะงั้นรึ ? คุ้มกันทุกอย่างใช่ไหม ?
นาเมอร์ก็อัดยานบินลำนั้นระเบิดด้วยมือเเปล่า

แคน นอนบอล - ทุกท่าน นั่นมันไม่มีอะไรเลย จงสู้เหมือนกับว่าไม่มีวันพรุ่งนี้อีกแล้ว มันมาไกลเกินกว่าที่ผมจินตนาการได้ -- มันดูเหมือนกระทั่งไม่มีแม้แต่วันนี้

อีกด้านหุ่นยักษ์กำลังจะบดเฟรนซี่
หุ่นยักษ์- นี่มันดีสำหรับแกแล้ว มิวตี้ ? เกราะที่ทำลายไม่ได้และสามารถซ่อมแซมตัวเองได้ ไม่ว่าจะกี่ครั้งที่แกโจมตีเข้ามา ฉันก็ยังเหยียบแกอยู่แบบนี้
แต่เฟรนซี่ก็ฮึดเหวี่ยงหุ่นยักษ์กระเด็นไป

บาซิลิกส์ - รักผู้หญิงคนนั้นจริงๆ
แชมเบอร์ - อยู่ในระยะที่ปลอดภัยด้วยนะเพื่อน
บาซิลิกส์ - เรากำลังพูดถึงเฟรนซี่กันอยู่นะ มันไม่มีระยะปลอดภัยหรอก.

แดเนี่ยลมูนสตาร์ - ทีมมูนสตาร์ ปิดช่องโหว่เอาไว้ อย่าให้มีอะไรผ่านเข้าไปในป้อมปราการได้
แม็กม่า - ไม่มี ยกเว้น เถ้าถ่านดานี่
ซันสป็อท - ถ้ายังมีเถ้าถ่านแปลว่าเธอยังเผาไหม้พวกมันไม่พอ

โลแกนเฝ้ามองการสู้รบอันหนักหน่วงที่ผ่านมาในอดีตของเขา

และผมรู้ว่าเขาคิดอะไร โดยไม่ต้องอ่านใจเขาด้วยซ้ำ

แต่ การรักษาเอ็กซ์ยีนยังอยู่ในเลือดของเขา ปล่อยเขาไว้กับอดาเมนเทียมในกระดูกของเขา

พิษของมันทำให้หัวใจของเขาอ่อนแรงลงจนถึงจุดที่ไม่ต้องใช้แรงมากมายก็ฆ่าเขาได้

เขาชั่งน้ำหนักชีวิตของเขาเทียบกับเสียงกรีดร้องในหัวสมอง

พวกนั้นจำเป็นต้องมีเขา

พวกนั้นกำลังจะตายอยู่ข้างนอก

และถ้าบางสิ่ง ผิดพลาดไปแม้เพียงเล็กน้อย

จะไม่มีใครในพวกนั้นจะได้เห็นแสงตะวันในวันอื่นๆอีกแล้ว

แคร้ง !! กรงเล็บอดาแมนเทียม โผล่ออกมา และ โลแกนกลับเป็นวูล์ฟเวอรีน ถลาเข้าสู่สมรภูมิ

ไม่ต้องใช้เหตุผลกันอีกแล้ว

มันคล้ายกับว่า เหลือแค่เพียง สำนึกที่ดีเท่านั้น

มอยร่า - จงตั้งคำถามในสิ่งนี้ ! ร้องขอเพื่อมัน และ จงสารภาพออกมา!
มอยร่า- แกไม่ควรกดดันฉันเลย ซาเวียร์ . แกไม่น่ามาขัดแข้งขัดขาฉัน. ฉันพยายามทำตัวมีเหตุผลแล้ว ฉันพยายามมีมนุษยธรรมแล้ว

มอยร่าเปิดกล่องที่มีห้วงจักรวาลออกมาดู
มอยร่า - นี่ นี่คือสิ่งที่มาจากอีกครึ่งหนึ่ง ประนีประนอมกัน สวมบทบาทกันได้ดี

มอยร่ากดปุ่มเปิดเตาไฟ - ฉันสร้างบ้านของเธอเดวิด เป็นเพียงหลังเดียวที่เธอเคยมี อาจจะเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับเธอ

มอยร่าโยนกล่องจักรวาล ลงกองเพลิง - อาจเป็นเพียงสิ่งเดียวที่เธอจดจำได้
( จักรวาลที่เห็นอยู่ในกล่องน่าจะเป็นความทรงจำของจักรวาลหลักครับ)

แต่ชาโดว์แคทพุ่งตัดกำแพงมารับกล่องนั้นก่อนตกลงในกองเพลิง
ชาโดว์แคท - เสียใจด้วยนะ ต้องขอผ่านล่ะ

มอยร่า - เอากล่องนั่นคืนมา มันเป็นของฉัน
ชาโดว์แคท - ถูกต้องและแน่นอน ใครบางคนตายและเหลือไว้ให้เธอแค่จักรวาลทั้งหมด เผชิญกับความเป็นจริงหน่อย คุณผู้หญิง เธอแพ้แล้ว.

แต่ชาโดว์แคทก็ถูกพลังของมอยร่ายับยั้งไว้
มอ ยร่า - นี่คือโลกของฉัน ฉันสร้างมันขึ้นมา พลังงานพื้นฐานของที่นี่ คือ มวล โมเมนตัม แรงดึงดูด แสงสว่าง ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ฉันสั่งมันได้ทั้งหมด !

ทันใดนั้นกำแพงด้านหลังของมอยร่าก็ระเบิด

แม็กนีโต - พอได้แล้ว.
มอยร่า - นี่แกไม่ทันฟังที่ฉันบอกเรื่องพลังงานทั้งหลายหรือไง ท่านนายพล ? หรือ แกคิดจริงเหรือว่าแสงกระจอกนี่จะทำให้ฉันเสียสมาธิ ...
ชาร์ล ซาเวียร์และแม็กนีโตร่วมกันจู่โจมแต่ทั้งคู่ก็ถูกอัดหมอบในเวลาพริบตาเดียว
มอยร่า - พวกแกนี่มันโง่จริงๆ โลกใบนี้คงอยู่ได้เพราะฉัน ถ้าหากพวกแกจัดการฉัน ใครล่ะที่จะรักษาสิ่งเหล่านี้เอาไว้ ?

ลีเจี้ยนแอบดูอยู่ - มองรอบตัวคุณสิมอยร่า และ บอกผมทีว่ามีอะไรที่เหลือให้ปกป้องบ้าง.

ในสมรภูมิแคนนอนบอลถูกยิงร่วง และในขณะที่จะถูกทหารยิงซ้ำให้ตาย แกมบิทก็มาช่วยเอาไว้ทัน

เลกาซี่มาดูอาการแคนนอนบอล ทั้งที่ตอนนั้น หุ่นรบของมนุษย์ตีกรอบเข้ามา
เลกาซี่ - แซม เธอยังไหวหรือเปล่า
แคนนอนบอล - เลกาซี่ ผมคิดว่าคุณตายไปแล้ว
เลกาซี่ - ทุกคนคิดแบบนั้น แต่ ฉันก็เกือบไม่ได้เป็นฉันแล้ว
เลกาซี่จับศีรษะของแคนนอนบอล
แคนนอนบอล - ในหัวมันมีอะไรขยุกขยุยเต็มไปหมด ผมมองเห็นคุณเป็นสองคน .. ที่นี่ จงมองหาสิ่งที่คุณสามารถทำได้
เลกาซี่ ก็ดูดพลังของแคนนอนบอลมาและกวาดหุ่นรบล้มลงจนเรียบ
ขณะนั้น จรวดมิซไซล์จำนวนมากก็ยิงกระหน่ำเข้าใส่ป้อมปราการเอ็กซ์

ป้อมปราการหักโค่นลง
บาซิลิกส์กับวูล์ฟเวอรีนก็ร่วมมือกันเก็บพวกทหารราบจนกองเป็นภูเขา

มอยร่า - ฉันบอกเธอ ฉันบอกเธอ แต่เธอไม่ฟังเอง เขาวางยาในจิตใจของเธอให้ต่อต้านฉัน เขาเติมหัวของเธอด้วยความเท็จ
ลีเจี้ยน - เขาแสดงให้ผมเห็นมอยร่า ผมไม่ได้เสแสร้ง ผมไม่ได้เห็นด้วยกับมัน และ ผมไม่ชอบเรื่องนั้น นี่คือความผิดพลาดของผมทั้งหมด
มอยร่า- ความผิดพลาด ? ความผิดพลาดอะไร ? ใครเป็นคนที่ผิดพลาด ?

มอยร่า - พวกเขาได้เฉือนใจของเธอออกเป็นชิ้น พวกเขากำลังฆ่าเธอไปทีละนิ้ว
ลีเจี้ยน - นั่นยังไม่ได้ทำให้สิ่งนี้เกิดขึ้น -- ทุกอย่างยังพอรับได้

ลีเจี้ยน - มอยร่า คุณเอาโลกทั้งใบออกไปและเหลือพวกเราเอาไว้  สี่เหลี่ยมจตุรัสระยะไม่กี่ไมล์ อาคารหลังหนึ่ง และ สงครามที่ไม่เคยจบสิ้น คุณคิดว่าพวกนี้มันเพียงพอจริงหรือ ?
มอยร่า - ฉันจะทำให้ดีกว่าเดิม สร้างโลกด้วยพลังที่ฉันเท่านั้นที่มี และ ฉันไม่เคยใช้มันมาก่อนเลย . แน่นอนว่า ฉันทำพลาดแต่ครั้งต่อไป มันจะสมบูรณ์แบบแล้ว.

ลีเจี้ยน - มันจะเรียบร้อยนะ มันจะเรียบร้อย
มอยร่า - ฉันจะทำทุกสิ่งให้ถูกต้อง ฉันสัญญา
ลีเจี้ยน - เราทั้งสองคนจะเป็นคนทำ มันเป็นภาระของเราทั้งสองคน

มอยร่า - เดวิด ไม่ ฉัน อยากมีชีวิต ---
ลีเจี้ยนดูดเอามอยร่าเข้าไปในตัวของเขา

แม็กนีโต - เธอทำอะไร
ลีเจี้ยน - ผมเอาเธอกลับบ้าน
ลีเจี้ยน - และตอนนี้ ผมต้องไปทำให้เรื่องนี้มันจบเสียที

ลีเจี้ยนพุ่งออกไปยังสมรภูมิ
ลีเจี้ยน - ใครจะไปสนใจเรื่องของเธอ เธอเป็นความว่างเปล่า แต่ ไพ่สำรับนี้(หมายถึงพวกเอ็กซ์เมนทุกคน)

ลีเจี้ยนทำให้พวกทหารหายไปโดยอาศัยพลังของมอยร่าที่เขาดูดกลืนเข้าไป
ลีเจี้ยน - ผมเสียใจกับความยุ่งยาก ผมจะคืนบ้านของพวกคุณให้ทันทีที่ผมรู้ว่ากล่องใบนี้ทำงานยังไง

ดาเนี่ยล มูนสตาร์ - ลีเจี้ยน ลีเจี้ยน ทำเรื่องนี้ ?
บาซิลิกส์ - โลแกน มันจบแล้ว เราทำได้ โลแกน !

เลกาซี่ - เธอรู้ว่าเธอกำลังทำอะไรจริงเหรอเดวิด ?
ลีเจี้ยน - ผมได้ดูดกลืนมอยร่ากลับเข้าไปในจิตใจ ตามทฤษฎีแล้ว ผมสามารถทำทุกสิ่งที่เธอทำได้

แกมบิท- ไม่มีกองทหารมาโจมตี แต่ เธอกำลังถือการสร้างสรรค์ทั้งหมดเอาไว้ในมือ ดังนั้น คำว่าตามทฤษฎี ไม่ได้ช่วยให้พวกเราเชื่อมั่นได้เลย

ลีเจี้ยน -  เรามาอยู่ที่นี่ นั่นเป็นเพียงทางเลือกหนึ่ง แต่ผมไม่คิดว่า ความเป็นจริงนี้จะสเถียรไปมากกว่านี้แล้ว มันไม่ได้ถูกสร้างมาดีตั้งแต่จุดเริ่มต้น

ลีเจี้ยน - ดังนั้น ผมต้องทำแบบนี้ และ วิธีการที่ใช้การได้ นั่นไม่มีวิธีการให้เราลองทดสอบดูก่อน

แสงสว่างจ้าออกจากกล่องที่เก็บจักรวาล ทุกคนถูกแสงนั้นอาบ ป้อมปราการเอ็กซ์กลายเป็นยูโทเปีย

นี่คือลูกชายของผม และผมไม่เคยภูมิใจในตัวเขามากกว่าในตอนนี้
เช่นเดียวกับที่ เขาเก็บเกี่ยวเอาต้นกำเนิดของจักรวาลเอาไว้ในหัวใจ

ด้วยหัวใจดวงเดียวกันกับที่มีทั้ง สมรภูมิรบหรือห้องแห่งความเจ็บปวด ตลอดช่วงชีวิตความเป็นผู้ใหญ่ของเขา
และดังนั้น โลกใบนี้กำลังหักโค่นกลายเป็นฝุ่นผงและไม่มีทางกลับมาอีก

ดังนั้น มันเป็นเพียงแดนต้องห้าม และ คำเท็จอันยาวนาน และ ความโหดร้ายเลวทราม

เขาบิดมันเหมือนลูกคิวบิกปริศนาเพื่อเอาหนึ่งเดียวออกมาจากหลายล้านชิ้น สิ่งที่พวกเราคิดว่ามันเป็นความเป็นจริง

ทุกคนกลับมายังยูโทเปีย
คาร์ม่า - และ เรามีชีวิตอยู่ที่นี่ ฉันรู้ว่าพวกเราเป็นแบบนั้น ฉันแค่ไม่รู้ว่าเกิดขึ้นตอนไหนหรือยังไง
ชาร์ลซาเวียร์ - ความทรงจำที่แท้จริงของเธอจะกลับมาเร็วๆนี้ และ ผมจะทำให้ดีที่สุดเพื่อหาเหตุของสิ่งที่ผิดพลาด

แองเจิ้ล - ไม่ได้ไม่พอใจนะ ศาสตราจารย์ซาเวียร์ ? แต่พวกเรามีกันเป็นร้อย และ ความทรงจำเกือบศตวรรธ คุณหรือคนอื่นจะทำอะไรแบบนั้นได้ยังไง

ไวท์ควีน - เขาทำไมได้ ไม่ใช่ด้วยตัวเขาเอง แต่ เขาจะไม่ทำด้วยตัวเอง โชคดีมาก เขามีพวกเราอยู่

ชาร์ล ซาเวียร์ - นี่คือ เอมม่า ฟรอสต์และนักเรียนของเธอ ฟีบี้ เซเลสตี้ และ เออร์ม่า ในโลกอื่นพวกเธอถูกจองจำและวางยาเหมือนกับผม เพราะพวกเขามีโทรจิตที่สามารถมองออกว่ามอยร่าเป็นตัวปลอมในทันที ตอนนี้ พวกเธอจะเป็นเหมือนคนช่วยพวกคุณทำคลอดคล้ายกับในตอนที่คุณถือกำเนิดมาสู่ชีวิตจริง

ดูเหมือนว่า ไซคล็อปและเฟรนซี่ยังเหลือความทรงจำจากโลกนั้น พวกเขาจูบกันแต่ไวท์ควีนเข้ามาขัดจังหวะ
ไวท์ควีน - ฉันแน่ใจว่าต้องได้ยินคำอธิบายที่ไร้เดียงสาเอามากๆสำหรับเรื่องนี้และไม่มีในหัวของใครสักคนที่ต้องการที่ต้องการจะลดปริมาณของหวาน

ไซคล็อป - เอมม่า ผม พระเจ้า ผมกลับมาแล้ว
ไวท์ควีน - นั่นประหลาดใจมากสก็อตต์ แรงปรารถนาในใจยังไม่ได้ลืมเลือนไปสมบูรณ์แบบ
             ฉันกำลังแก้ไขส่วนที่เด่นชัดในใจของคุณ ดังนั้น คุณไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไร
ไวท์ควีนพาไซคล็อปเดินจากไป ส่วนเฟรนซี่กำหมัดแน่นด้วยความโกรธเคือง

ทุกคนเริ่มปรับตัวหลังเริ่มฟื้นฟูความจำ
ชาร์ล ซาเวียร์ มาคุยกับไบลน์โฟลด์
ชาร์ล ซาเวียร์ - รูธ เธอมาทำอะไรที่นี่อยู่คนเดียว ?
ไบล์นโฟลด์ -ขอบคุณ หนูกำลังเสียใจกับความตาย
ชาร์ล ซาเวียน์ - แต่ กลุ่มเอ็กโซนิมเป็นเพียงจินตนาการ พวกเขาไม่ได้ตาย

ไบล์นโฟลด์ - ถ้าหากพวกเราเป็นเพียงจินตนาการของพระเจ้า เรายังคิดว่าเรามีอยู่จริง ใช่. พวกเขาคิดว่าพวกเขาเป็นความจริง พวกเขามีชีวิตอยู่วันหนึ่ง เช่นเดียวกับผีเสื้อ พวกเขาตายไปโดยไม่รู้เรื่องนั้น

ไบล์นโฟลด์-  หนูขอคำขอโทษของคุณ. นั่นควรมีการนับจำนวนผู้ตาย มันไม่ใช่ว่าจะมาตำหนิเขาเป็นคนแรกหรอกนะ


ไซคล็อป - ศาสตราจารย์ เราจำเป็นต้องคุยกัน ตอนนี้ ขณะที่เรายังควบคุมมันอยู่ มันรู้สึกเหมือนกับว่าเพิ่งจะเริ่มฝันร้าย
ชาร์ล ซาเวียร์ - ใช่ สก็อตต์ เราจำเป็นต้องคุยกัน
ชาร์ล ซาเวียร์ - แต่นั่นเป็นเพียงแค่คนเดียวที่ยังคงหายตัวไป(เอ็กซ์แมน-เนธ เกรย์)และเราไม่อาจคุยกันได้ถ้าไม่มีเขา

นี่เพื่อเธอเดวิด
ทั้งหมดมีไว้เพื่อเธอ
และเธอสามารถมีมันอีกครั้ง ถ้าหากเธอต้องการ
มันจะดีกว่า
ฉันจะสร้างมันให้ดีกว่า..
ฉันจะทำ ..

เดวิดป่นซากของดินแดนเอจออฟเอ็กซ์หายลับไปกับมือ