X-MEN PRELUDE TO SCHISM #1| พ่อกับลูกชาย

เพื่อการหลบเลี่ยงจากการตามรังความของเหล่าผู้ที่เกลียดชังและหวาดกลัวพวกเขา, เอ็กซ์เมนได้สร้างบ้านหลังใหม่ของชาติพันธุ์มิวแตนท์แถบชายฝั่งตะวันตกของอเมริกา เกาะแห่งนั้นถูกเรียกว่ายูโทเปีย. ภายใต้การนำของสก็อตต์ ซัมเมอร์ หรือ ไซคล็อป , เอ็กซ์เมนได้รับการคุ้มครองจากผู้มีอำนาจสูงสุดของประเทศจากผู้ที่ต้องการเห็นมิวแตนท์สูญพันธุ์

โหมโรงสู่ SCHISM

ไซคล็อปเอามือไพล่หลังมองออกไปด้านนอกท่าทางของเขาคร่ำเคร่งและมีเงาของใครอีกคนยืนอยู่ข้างเขา ส่วนเอ็กซ์เมนที่เหลือกำลังปรึกษาอะไรกันบางอย่าง
ชาโดว์แคท - บางทีพวกเราอาจจะผิด บางทีมันอาจไม่เกิดขึ้น --
ไวท์ควีน - มันกำลังเกิดขึ้น เราไม่สามารถจะไปหยุดยั้งมัน ..นั่นคือไม่มีอะไรเลยที่เราได้ทำเพื่อป้องกันไม่ให้มันเกิดขึ้น

เนเมซิส - ถ้าเช่นนั้น เราต้องจัดการเรื่องนี้ให้เร็วขึ้น. แม้กระทั่ง การยืดเวลาเรื่องเล็กน้อยที่สุดนี้ออกไปจะเอาชีวิตของเราไปวางอยู่ในความเสี่ยงที่ไม่จำเป็น. ผมไม่เคยคิดว่า ผมควรพูดอย่างนี้ .. แต่ถ้าหากสิ่งนี้เป็นจริง สิ่งที่เราคิดมันเป็นจริง.. โอกาสที่จะอยู่รอดของเราเหลืออยู่ระหว่างจำนวนศูนย์และศูนย์ . เราต้องเริ่มการเคลื่อนย้ายในทันที



 วูล์ฟเวอรีน - ดังนั้น เราควรวิ่งหนีหางจุกก้น โดยมีเหตุผลเพียงแค่การคำนวณเพียงไม่กี่ครั้งของคุณหรือ ด็อกเตอร์ ? เราต้องย้ายยูโทเปียไปเพราะคุณเป็นห่วงว่าการต่อสู้อาจยุ่งยากขึ้นเรื่อยๆ ผมต้องบอกว่ามันบ้าไปแล้ว แต่มันดูเหมือนกับว่าผม..พวกเราต้องอยู่ที่นี่ ผมเป็นคนหนึ่งที่จะไม่ยอมสละเรือในตอนที่เริ่มจะมีปัญหา. ไม่ แม้แต่เรื่องนี้

ชาโดว์แคท - สิ่งที่เราทำกันมายาวนานมันไม่สำคัญเอาเลย เหมือนกับเราทำบางสิ่ง เราไม่สามารถรอได้ เราไม่มีเวลาเหลือ สก็อตกำลังทำอะไรอยู่ในเรื่องนั้น ?
ไวท์ควีน - นี่ไม่ได้ฟังดูมีเหตุผลเลยนะ. เราเป็นที่ปรึกษาระดับสูงของสก็อตและถ้าหากมันจะมีเวลาที่ต้องออกความเห็น มันก็คือเวลานี้ พระเจ้า ฉันหวังว่า เขาคงรู้นะว่าเขากำลังทำอะไรอยู่

 

โคลอสซัส - แล้วถ้าเราไม่อพยพออกไปล่ะ ? เราเลือกตั้งหลักอยู่ที่นี่ นั่นเพียงพอสำหรับเราในการกลับไปสู่จุดเริ่มแรก
ไซเรน- นั่นเป็นสิ่งที่ดีที่ควรทำใช่ไหม ? ถอยกลับไปสู่จุดเริ่มต้น เพื่อยืดเวลาสู่ความล่มจมออกไป.
ไวท์ควีน - ไม่มีอะไรล่มจมและไม่มีใครบอกว่าเราจะยืดเวลาออกไป. ในเรื่องนี้ ถ้าเราพยายามอพยพออกไป เราผ่านจุดนั้นมาแล้ว เราต้องให้เวลาสก็อตต์ เพื่อการตัดสินใจที่ดีที่สุด
แม็กนีโต- เท่าที่เห็น สก็อตต์จะอยู่กับพวกเรา เขาขอให้ผมเป็นตัวแทนมาบอกขออภัยกับพวกคุณ แต่เท่าที่ผมแน่ใจนะ พวกคุณทุกคนต้องระมัดระวังหน่อย นี่เป็นช่วงเวลาที่ควรจดจำอย่างมากจริงๆ

" ทำไมเขาถึงไม่บอกว่า เขาอยากให้พวกเราทำอะไร ?"

" ฉันไม่เห็นว่า สิ่งที่เราทำกันอยู่นี่ จะทำให้เรามีทางเลือกให้คนอื่นๆมากไปกว่านี้ "

" ทุกคนฟังผมบ้างได้หรือเปล่า ? เราต้องเคลื่อนย้ายกันตั้งแต่ตอนนี้เลย "

ท่ามกลางการถกเถียง ชาร์ล ซาเวียร์ค่อยก้าวเข้าไปหาไซคล็อป
ชาร์ล ซาเวียร์
                 " เมื่อฉันคิดถึงเธอ "
                 " ฉันคิดถึงทุ่งข้าวบาเล่ย์"

ห้วงความคิดของชาร์ล ซาเวียร์กลายเป็นภาพคืนหนึ่งในทุ่งข้าวบาร์เล่ย์ 

มีลำแสงสีแดง พุ่งตัดผ่านความมืดมิดของท้องฟ้า

นั่นเป็นภาพในอดีต สมัยที่ชาร์ล ซาเวียร์ ได้พบกับไซคล็อปเป็นครั้งแรก
ไซคล็อป - แว่นตามันทำให้ผมปวดหัว
ชาร์ล ซาเวียร์ - เธอปวดหัวเพราะว่าเธอถอดแว่นออกมากกว่า.สก็อตต์ ฉันบอกเธอแล้วไงว่า มันอันตรายมากในการที่เธอใช้พลังของเธอเป็นเวลานานเกินไป
ไซคล็อป - ผมไม่ได้จ้องดูอะไรสักอย่างเลย. ผมสัญญาน่า. เครื่องบินแล่นผ่านไปแล้วและผมไม่ได้ชำเลืองมองมันเลย.
ชาร์ล ซาเวียร์ - ถึงยังงั้น มันก็ยังอันตรายอยู่ดี เธอกำลังท้าทายทบวงการบินพลเรือนอเมริกา โดยแสดงออกถึงพฤติกรรมไม่พึงปรารถนา. ได้โปรดหลับตาเสีย และ พวกเขาจะได้นำแว่นตาของเธอกลับมาคืนให้
ไซคล็อป - ศาสตราจารย์ ขอถามคำถามกับคุณหน่อยได้ไหม ?
ชาร์ล ซาเวียร์ - ได้อย่างแน่นอน
ไซคล็อป - ทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ ?

ชาร์ล ซาเวียร์ - เป็นคำถามที่ซับซ้อนมาก สก็อตต์. มันเป็นหนึ่งในคำถามที่ยังเป็นปัญหาของพวกนักปรัชญา ตั้งแต่จุดเริ่มแรกของการโต้แย้งแบบเอ็กซิสเทนเชี่ยล
ไซคล็อป - ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้น ผมหมายถึงทำไมคุณเอาผมมาที่เวสเชสเตอร์ ? เรามีปัญหากันงั้นหรือ ?
ชาร์ล ซาเวียร์ - ไม่เลย มันห่างไกลจากเรื่องนั้นมาก เธออยู่ที่นี่เพราะว่าฉันอยากให้เธออยู่ที่นี่
ไซคล็อป -คุณฝึกพวกเราไปเพื่ออะไรกัน ?
ชาร์ล ซาเวียร์ - ฉันอยากให้เธอ ควบคุมพลังของเธอได้ ?
ไซคล็อป - ทำไมกัน ?
ชาร์ล ซาเวียร์ -เพราะทุกคนอยากเห็นแบบนั้น เราไม่ได้น่ากลัว มิวแตนท์ได้รับพลังมาตั้งแต่กำเนิดนั่นคือสิ่งเดียวที่นักวิทยาศาสตร์เริ่มต้นเข้าใจในตอนนี้  ฉันเชื่อว่ามนุษยชาติกำลังเปลี่ยนแปลง...กำลังกลายพันธุ์.. เรากำลังตื่นขึ้นเพื่อเข้าสู่ดินแดนที่เราต้องการดำรงเผ่าพันธุ์อยู่ได้ซึ่งเมื่อก่อนนั้น เราได้แค่ฝันถึงมัน
ชาร์ล ซาเวียร์ - เธอกับฉัน เป็นสองคนแรก . กระทั่งฉันคิดว่า เรามีกันอยู่ไม่กี่คน ฉันถูกชักจูงจากโลกด้วยการกลายพันธุ์ครั้งใหม่และการกลายพันธุ์ที่น่าแปลกใจเพียงแค่ไม่กี่รุ่นเท่านั้น สิ่งนั้น ทำให้เธอเป็นชายหนุ่มที่พิเศษมากจริงๆ
ไซคล็อป - ผมไม่อยากเป็นคนพิเศษ ผมอยากเป็นคนปรกติ
ชาร์ล ซาเวียร์คว้าข้อมือของไซคล็อปดึงขึ้นมาแต่เขาเบือนหน้าหนี

ไซคล็อป - ผมไม่อยากเป็นแบบนี้ ใครที่ไหนกันจะอยากยิงเลเซอร์ออกจากตาได้ ?
ชาร์ล ซาเวียร์ - มันไม่ใช่แสงเลเซอร์
ไซคล็อป - มันเป็นอะไรก็ไม่สำคัญหรอก ทุกคนมองว่ามันน่าขยะขแยง. เป็นพวกคนนอก

ชาร์ล ซาเวียร์ - ฉันเข้าใจ ว่าเธอต้องรู้สึกแย่แค่ไหน แต่เธอไม่ได้น่าขยะขแยง ฉันคิดว่า มันถึงเวลาที่เธอต้องเข้าใจว่าไม่ใช่ว่าทุกคนที่เห็นเธอเป็นแบบนั้น  มันเป็นสิ่งสำคัญที่เธอต้องใช้เวลาท่ามกลางพวกเขา ซึ่งนั่นจะทำให้พวกเขาเห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนปรกติแค่ไหน  บางที ฉันจะพาเธอและคนอื่นๆไปในเมืองบ่ายวันพรุ่งนี้
ไซคล็อป - นั่นไม่ได้ทำให้ผมเป็นปรกติ

ไซคล็อปเด็ดรวงข้าวขึ้นมารวงหนึ่งและบี้มันเป็นเม็ดเล็กๆ
ไซคล็อป - เราจะได้ไปสู่ความเป็นคนปรกติ พวกเขากลัวผมเสมอและไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว มันก็ต้องแสดงออกมา ทุกคนพูดถึงผมลับหลัง บางทีก็ต่อหน้า
ไซคล็อป - มันไม่แฟร์เลย มันทำให้ผมโกรธมาก ผมรู้สึกเหมือนอยากชกหน้าพวกปัญญาอ่อนทุกคนที่เรียกผมว่าสิ่งโสมม  อะไรจะเกิดขึ้น ถ้าหาก ผมถอดแว่นและยิงแสงเข้าใส่คนบางคน- -

ชาร์ล ซาเวียร์ -  ฉันขอให้เธอสงบใจลงหน่อย สก็อตต์ . ถึงฉันสามารถอ่านใจคนอื่นได้ แต่ฉันทำนายอนาคตไม่ได้ ..ดังนั้น ฉันกำลังอยากลองทำนายอนาคตของเธอ

ชาร์ล ซาเวียร์ - ในวันหนึ่ง -- ไม่ช้าก็เร็ว -- เธอกำลังจะกลายเป็นคนบางคนที่อ่อนแอยิ่งกว่าคนที่เธอกำลังพยายามและกดหัวเธอลง
ไซคล็อป - เพราะอะไร ?


ชาร์ล ซาเวียร์ - เพราะว่า เธอแข็งแกร่งกว่า และ คนที่อ่อนแอกลัวเธอ และ เธอจะทำอะไรถ้าวันนั้นมาถึง ?
ไซคล็อป - ถอยหลังกลับไปสิ.
ชาร์ล ซาเวียร์ - ไม่หรอก เธอจะไม่ทำอะไรเลยน่ะสิ.

ชาร์ล ซาเวียร์ - ความแข็งแกร่งที่แท้จริงน่ะ สก็อตต์ มันมาจากการสวมแว่นของเธอเอาไว้จนกระทุ่งถึงเวลาที่เหมาะสมในการถอดออก  คนที่เปี่ยมพลังอย่างแท้จริงไม่จำเป็นต้องแข้มแข็ง. เขาจำเป็นต้องควบคุม
ไซคล็อป - ผมยังทำไม่ได้
ชาร์ล ซาเวียร์ - ฉันรู้แต่เธอจะทำได้ มาที่นี่ ..แค่สักครู่หนึ่ง ฉันรู้ว่าสิ่งนี้มันต้องหนักหนากับเธอและคนอื่นๆ

ชาร์ล ซาเวียร์กอดสก็อตต์เอาไว้แนบแน่น
ชาร์ล ซาเวียร์ - เธอกำลังจะเป็นชายหนุ่มที่ดี สก็อตต์ ซัมเมอรส์

ปัจจุบัน ยูโทเปีย
ชาร์ล ซาเวียร์ - เธออยากพูดกับฉันใช่ไหม สก็อตต์ ?
ไซคล็อป - ใช่ครับ ศาสตราจารย์ ผมอยากได้ความเห็นจากคุณ คุณมาร่วมกับเราสักครู่ได้ไหม กรุณาเถอะ ?
ชาร์ล ซาเวียร์ - ฉันคงเพียงแค่บอกเธอในสิ่งที่เธอรู้แล้ว มันไม่ง่ายเอาเสียเลย

" ไม่มีสิ่งใดที่ล้ำค่าได้มาโดยง่าย "
ชาร์ล ซาเวียร์ นึกถึงตอนที่เอ็กซ์เมนรุ่นก่อตั้งเจอกับฟีนิกซ์(จีน เกรย์)

" สองสามสัปดาห์แรกที่สถาบันเต็มไปด้วยสิ่งที่ไม่คาดคิด. ฉันไม่แน่ใจว่า ฉันรู้สิ่งที่คาดหวังจากการเอาจีนเข้ามาร่วมทีม แต่ ฉันได้สนับสนุน หล่อนมีความคิดที่ดีกว่าฉันเสมอในเรื่องนั้น"
" หล่อนไว้ใจได้เสมอ. ขณะที่เธอต้องเจอกับศัตรู"

" ฉันยังจำได้ถึงคืนวันแห่งการฝึกฝน เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน
เธอกับแฮงค์ทำลายอุปสรรคทุกอย่างที่ฉันโยนเข้าใส่
วอเรนร่อนโฉบทุกคนจนล้มไถล
บอบบี้อยู่บนทางน้ำแข็ง "

" ทั้งหมดนั้นมันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดจริงๆ"

" ฉันจำได้ว่า ชายหนุ่มพวกนั้นใช้วิธีการห่วยๆในการทำให้จีนประทับใจอยู่เสมอ "

" และ ฉันจำได้ว่า วันหนึ่งพวกเขาได้ตระหนักว่า พวกเขาไม่เคยถอดหน้ากากออกกันเลย "

" ฉันส่งพวกเธอไปสู่สมรภูมิ เหมือน เด็กๆ "

" เอ็กซ์เมนส่งเข้าสู่โลกในฐานะกองกำลังเล็กๆที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อต่อกรกับอำนาจของวายร้าย"

" ทั้งหมดมันเป็นเรื่องง่ายมาก เมื่อย้อนเวลากลับไปดู ก็แค่ ขาว กับ ดำ "

" เธอกับจีนกลายเป็นพวกฮีโร่ ในโลกที่ทุกคนรักเธอ"

" บางทีอาจมากพอๆกับที่เธอรักคนอื่นๆ "

ภาพตัดไปที่ฉากหนึ่ง ชาร์ล ซาเวียร์มาพบกับไซคล็อปที่นั่งกุมขมับ

ชาร์ล ซาเวียร์ - ฉันไม่จำเป็นต้องอ่านใจเธอก็รู้สิ่งที่เธอกำลังคิดอยู่ มันเป็นเรื่องของจีน หรือไม่ใช่แบบนั้น ?

ไซคล็อป - ผมแค่อยากมองเธอด้วยตาของผมเองครับ. แค่ครั้งเดียว ผมอยากทำแบบที่คนอื่นๆเขาทำกันได้
ไซคล็อป - ผมไม่ได้หมายความว่าตำหนิอะไรนะ ... ผมหมายความว่าผมรู้ ว่าบางคนก็ทำไม่ได้ หรือ ตาบอด หรือ อะไรสักอย่าง แต่ถ้าหาก พวกเขาเฝ้าฝันถึงสิ่งที่ดีกว่านั้น ทำไม ผมถึงทำบ้างไม่ได้ ?

ชาร์ล ซาเวียร์ - เธอไม่ได้ป่วยสก็อตต์. เธอเป็นมิวแตนท์ และ สิ่งนี้เป็นผลข้างเคียงจากพลังของเธอ.
ไซคล็อป-มันไม่ยุติธรรมเลย
ชาร์ล ซาเวียร์ - ถ้าหากชีวิตมันยุติธรรม ฉันคงไม่ต้องมานั่งรถเข็นแล้ว

ชาร์ล ซาเวียร์ - ฉันหวังว่า ฉันสามารถเดินได้ -- ฉันหวังกระทั่งว่าฉันสามารถบินได้. ฉันหวังว่าโลกจะเป็นสถานที่ๆดีกว่าและฉันเข้าใจว่าทั้งหมดมันเป็นภาพลวงตา ฉันหวังว่าในช่วงชีวิตของฉันนั้น มิวแตนท์ทั้งมวลสามารถใช้ชีวิตร่วมกับคนอื่นๆอย่างเป็นปรกติภายใต้ธงผืนเดียวและมีจุดมุ่งหมายเดียวกัน

ชาร์ล ซาเวียร์ - แต่ ฉันกำลังจะไม่ได้รับความหวังของฉันเลย ใช่ไหม ?

" ฉันผิด ไม่ใช่เรื่องของฉัน แต่เป็นเรื่องของเธอ "

" เธอได้ทำในสิ่งที่ฉันไม่เคยทำ : เธอได้ร่วมมือกับมนุษยชาติและให้พวกเราอยู่ในที่ปลอดภัย(หมายถึงยูโทเปีย)และมีจุดหมายที่เรียบง่าย."
( ชาร์ล ซาเวียร์ ต้องการให้มนุษย์อยู่ร่วมกับมิวแตนท์ เขาเปิดสถาบันซาเวียร์เพื่อสอนให้มิวแตนท์ควบคุมพลังและรักมนุษย์ไม่เกลียดมนุษย์ แต่โรงเรียนไม่ใช่ที่ๆปลอดภัยและไม่ได้รับการรับรองจากอเมริกาและความฝันของเขามันใหญ่เกินไปเพราะถึงตอนนี้ มิวแตนท์ก็ยังอยู่ร่วมกับมนุษย์ไม่ได้อย่างปรกติ

แต่ไซคล็อป ต้องการให้มิวแตนท์อยู่รอดเท่านั้น เขาสร้างยูโทเปียให้มิวแตนท์ที่รอดจากเอ็มเดย์มาใช้ชีวิตและทำให้จุดมุ่งหมายชัดขึ้นโดยวางแผนให้โลกยอมรับมิวแตนท์ในฐานะฮีโร่ รวมทั้งยูโทเปียก็ได้รับการรับรองจากที่ว่าการรัฐซานฟรานซิสโก )

" เธอทำให้มันเกิดขึ้น "

" ยกเว้น มันเกิดขึ้นทันควัน นั่นทำให้ไม่ค่อยปลอดภัย "

" เราเพียงแค่กำลังจะเป็น แต่บางทีทั้งหมดอาจจากไปได้ในวันพรุ่งนี้ "

" เว้นเสียแต่ เธอทำการตัดสินใจครั้งใหญ่ในฐานะผู้นำที่ดีของพวกเราเพียงหนึ่งเดียว"

" ทุกการบูชายัญ มันคุ้มค่ากันไหม ? "

ชาร์ล ซาเวียร์นึกถึงตอนที่จีน กลายเป็นดาร์กฟีนิกซ์

ไซคล็อป - จีน รอเดี๋ยว เธอไม่เหลือทางเลือกให้พวกเราเลย

" มันเป็นเส้นทางที่หนัก  นั่นพาเรามาถึงตรงนี้ สก็อตต์ บางทีอาจหนักหนามากเสียด้วย."
" เธอพาพวกเราผ่านมาทุกเส้นทางจนถึงจุดจบ ขอบคุณมาก เราได้มาถึงจุดนี้ร่วมกัน ในฐานะคนๆหนึ่ง "
" แต่พวกเราทั้งหมดต้องได้รับความเจ็บปวด "

ชาร์ล ซาเวียร์นึกถึงตอนที่เขาเสียขาไป

" ครั้งหนึ่ง ฉันก็เคยหักเป็นชิ้น "

" ตอนที่ฉัน ยังหนุ่ม ขาของฉันแตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเกินกว่าจะรักษาได้. ฉันนอนที่โรงพยาบาลในอินเดีย ฉันรู้สึกสลดหดหู่เหลือเกิน "
" วันหนึ่ง ไม่นานหลังจากความเจ็บปวด หมอแก่ๆชาวอินเดียได้ทำให้ฉันเห็นทางที่จะผ่านความเจ็บปวดไปได้ "
" เขาบอกว่า ความเจ็บปวด ไม่ได้ขึ้นอยู่กับร่างกาย มันเป็นเรื่องของจิตใจ และ ฉันต้องข้ามผ่านมันไปได้แน่ ถ้าหากฉันรักษาจิตใจของฉันให้ดี "

" เขานำฉันไปห้องมืดและว่างเปล่า --ดูเหมือนกล่องสี่เหลี่ยม และ บอกให้ฉันอย่าออกไป จนกว่า ฉันจะยอมรับความจริงว่าฉันเดินไม่ได้อีกเลย. และ ความจริงนี้เป็นตัวตนที่ชัดเจนของฉัน "

" และดังนั้น ฉันจึงนั่งนิ่ง"

"และฉันเอาแต่เศร้าใจในสิ่งที่สูญเสียไป"

"จนกระทั่ง ฉันพร้อมที่จะออกจากห้องนั้น"

" ตอนนั้น ชายชรากลับมา ความเจ็บปวดยังคงอยู่ตรงนั้น "

" เขาบอกว่า " ผมไม่ได้บอกคุณว่าจะทำให้มันจากไป  ผมบอกคุณว่า ผมจะทำให้คุณเห็นว่าจะผ่านมันไปอย่างไร "

" ฉันได้เห็นเธอเข้าไปสู่กล่องใบนั้นมาหลายครั้ง "

" หลังจากความตายของจีน หัวใจและวิญญาณของเธอตกอยู่ในดินแดนที่มืดมิด "

" เราก้าวไปข้างหน้า เธอพาเราไป และฉันไม่เคยเห็น หรือ รู้สึกว่าเธอจะสูญเสียการควบคุม"

" ความเจ็บปวดไม่เคยจากไป มันยังวนเวียนรอบตัวเธอเหมือนหมอกควัน "

" ฉันไม่เคยได้บอกว่า ถ้าเธอได้ออกมาจากกล่องของเธอ หรือ ถ้าหากเธอถูกมันตีกรอบเอาไว้ "

" แต่เธอไม่เคยเห็นว่าต้องเสียการควบคุม "

" และ นี่คือตอนที่ฉันตระหนักว่า ฉันผิดหวังในตัวเธอมากแค่ไหน "

" นั่นเป็นตอนที่เธอน่าจะได้ร้องไห้บ้าง "

" ฉันได้เห็นเธอปฎิเสธชีวิตเดิมๆของเธอและมุ่งหน้าไปหาสิ่งที่เธอไม่รู้ "

" แต่เธอทำมันกับทีมของพวกเราและสถานที่ของพวกเรา"

"เรามีความขัดแย้ง เช่นเดียวกับพ่อและลูกชายอาจจะมีบ้าง "

"เรามีบางครั้งที่ใช้วิธีการแตกต่างกันเพื่อนำไปสู่ข้อสรุปเดียวกัน "

"เราได้เป็นพยานในเหตุการณ์ เอ็ม เดย์ ที่เราจินตนาการถึงจุดจบเผ่าพันธุ์ของเรา "

" สก็อต เธอกับฉันสร้างกันมาคนละครึ่ง เธอได้ท่องไปในมิติอื่นๆและห้วงเวลาอื่นๆ"

" เธอโดนลูกชายของเธอจ่อปลายกระบอกปืนใส่หน้าและไม่เคยเห็นเลยสักครั้งหนึ่งที่เธอจะเสียการควบคุม"

" เราได้ยินเสียร้องตะโกนและคร่ำครวญของคนที่หวาดกลัวเรา เพราะว่าพวกเขาอ่อนแอและเราเลือกที่จะถอนตัวออกมาง่ายๆ"

" เราได้แสดงพลังที่แท้จริงออกมาในแนวทางที่เราเคยเก็บกดเอาไว้ ทั้งหมดนี้ภายใต้การชี้นำและความเป็นผู้นำของเธอ "

ชาร์ล ซาเวียร์ - และ ตอนนี้ เราอยู่ที่นี่

ไซคล็อป - ขอโทษนะ ผมฟังไม่ค่อยเข้าใจ ศาสตราจารย์ ?
ชาร์ล ซาเวียร์ - และ ตอนนี้ เราอยู่ที่นี่
ไซคล็อป - ต้องเป็นที่ไหนล่ะ ?
ชาร์ล ซาเวียร์ - มันเหมือนมนตรา ฉันเหมือนได้ย้อนตัวตนของฉันไปสู่สถานการณ์ที่คล้ายกับตอนนี้
มันเตือนใจของฉันให้คิดถึงชั่วขณะนั้นและไม่ได้มีอะไรมากวนใจทั้งเรื่องของอดีตและอนาคต

ไซคล็อป - นั่นลึกซึ้งมาก ผมจำไม่ได้ว่าคุณเคยบอกผมมาก่อน
ชาร์ล ซาเวียร์ -ฉันเองก็แปลกใจ
ไซคล็อป-เยี่ยม ผมก็เหมือนกัน คิดดูสิ ผมอยากจะพูดว่า ผมไม่แน่ใจว่าเราทั้งคู่เคยตกอยู่ในสถานะแบบนี้มาก่อน
ชาร์ล ซาเวียร์- แค่รู้สึก

ไซคล็อป - คุณคิดว่าเราน่าจะย้ายออกไปไหม ?
ชาร์ล ซาเวียร์- ฉันไม่คิดว่าเราควรยอมแพ้ ถ้าหากว่านั่นเป็นเพียงคำถาม
ไซคล็อป - ถ้าเช่นนั้น เราอยู่ต่อและสู้. มันเพื่อพวกเราทั้งหมด มิวแตนท์ทุกคนในยูโทเปีย

ชาร์ล ซาเวียร์- ฉันได้ส่งเด็กๆเข้าสู่สมรภูมิมาก่อนสก็อตต์. ตอนนั้น ฉันอยู่ในสถานะเดียวกับเธอ . ตอนนั้น เธอกับคนอื่นๆกลับมาจากคราครัวไม่ได้ ฉันส่งเด็กคนอื่นตามเธอไปและฉันส่งพวกเขาให้ไปพบกับความตาย
ชาร์ล ซาเวียร์- ในทุกการตัดสินใจที่ฉันเคยทำ มันเป็นครั้งเดียวที่ฉันเสียใจที่สุด

ไซคล็อป- ถ้าหากเราทำการยืนหยัดต่อไป มันต้องเป็นพวกเราทั้งหมด เราจะไม่ทำมัน จนกว่าทุกคนจะรวมพลังกัน โดยปราศจากการต่อต้านเรื่องนี้
ชาร์ล ซาเวียร์ - เธอต้องแน่ใจว่าสิ่งที่เธอทำเป็นเรื่องถูกต้อง
ไซคล็อป - ถ้าหากผมสามารถทำนายอนาคตได้ ผมน่าจะลองดู แต่ ผมทำไม่ได้

ชาร์ล ซาเวียร์ - ถ้าเช่นนั้น ฉันขอให้ธอตัดสินใจได้อย่างถูกต้องจะดีกว่า

ไซคล็อปนิ่งไปพักหนึ่ง
ไซคล็อป - ขอบคุณมากครับ ศาสตราจารย์ ได้โปรดช่วยบอกคนอื่นๆที ว่าผมจะไปพบพวกเขาในอีกไม่นาน
" ฉันคิดถึงเธอ ในฐานะพ่อกับลูกชาย "

" ฉันอยากบอกเธอว่า ฉันภูมิใจที่เธอกลายเป็นผู้ชายแบบนี้ "
" แต่ฉันไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่จะบอกอะไรกับเธออีกแล้ว เธอได้เป็นผู้ชายที่ยิ่งใหญ่กว่าฉันมาก"
" ชะตากรรมของชาติพันธุ์มิวแตนท์ที่เหลืออยู่วางบนบ่าทั้งสองข้างของเธอและพอเราผ่านคืนนี้ไป มันก็ยังเหลืออยู่บนบ่าของเธอในวันพรุ่งนี้อีกครั้ง "

" แต่ถ้าหากเธอรับน้ำหนักนั้นไม่ไหวอีกแล้ว ฉันจะอยู่ที่นั่นเพื่อแบ่งปันภาระของเธอ เด็กหนุ่มของฉัน "

" ฉันจะอยู่ตรงนั้นเสมอ "