เจเนอเรชั่นโฮป #10 | Schism Tie-in | ก่อนหน้าที่ฉันจะเป็นฆาตกร

สี่ชั่วโมงก่อน เกิดการจู่โจมพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ มิวแตนท์
กลุ่มเจเนอเรชั่น โฮป รวมตัวกันดูรายงานข่าวเรื่องเซนติเนล เพราะวูล์ฟเวอรีนยกเลิกชั้นเรียน

VELOCIDAD - มิวแตนท์คนหนึ่งที่นิยมระบบอนาธิปไตยทำให้พวกผู้นำประเทศคายเรื่องโสโครกที่เป็นความลับของตัวเองออกโทรทัศน์ และ มันเป็นเวลาที่พวกเขาต้องปล่อยเซนติเนลทั้งหมดออกมาจากคลังงั้นหรือ ?

VELOCIDAD - ทำกันเกินไปหน่อยมั้ย ?

VELOCIDAD - แน่นอน ดูตอนนี้สิ พวกเขากำลังบ้ากับสิ่งที่พวกหุ่นยนต์สังหารพวกนั้นทำ พวกมันถูกเก็บไว้ในกล่องนานเกินไป
นรกแล้วล่ะ นั่นคือสิ่งที่หุ่นยนต์สังหารทำลงไป

VELOCIDAD - หุ่นยนต์สังหารไม่เคยเชื่อฟังหุ่นยนต์สังหาร มันเป็นกฏข้อแรกของหุ่นยนต์เลยนะ

TRANSONIC ขัดจังหวะการพล่ามของ VELOCIDAD
TRANSONIC - มันไม่ใช่หรอกน่า
TRANSONIC - นี่มันวิตกจริตกันอย่างไร้สติต่างหาก ขนาดพวกเราเหลือกันน้อยกว่าสองร้อยคน พวกเขายังทุ่มทุนลงไปกับ เซนติเนล. ต่อจากนั้นพวกเขาก็เอาแต่ลดต้นทุนกันให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ นั่นแหละคือสิ่งที่พวกเขาใช้จ่ายออกไป สำหรับเรื่องนี้ มันไร้สาระจนน่าหัวเราะ

OYA - ฉันไม่เห็นสาเหตุที่พวกเขาไม่อยากมีมันไว้เลยนะ
TRANSONIC - เธอว่าไงนะ อีดี้ ?

OYA - ฉันไม่รู้ สาเหตุว่า ทำไมพวกเขาถึงไม่อยากจะมีเซนติเนลเอาไว้ ฟังชัดมั้ย ?  รัฐบาลต้องปกป้องประชาชนของพวกเขา
OYA - พวกเขาจำเป็นต้องมีเซนติเนลไว้ปกป้องประชาชนของเขาจากคนแบบพวกเรา  พวกเราเป็นอันตราย

TRANSONIC - อิดี้ ไม่ เซนติเนลไม่ได้สร้างมาเพื่อเรื่องนั้น
OYA - ใช่ พวกมันเป็น นั่นเป็นสิ่งที่พวกมันพูด
TRANSONIC - พวกมันไม่ พวกมัน ...

TRANSONIC - เธอไปงานเปิดพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์มิวแตนท์กับฉันคืนนี้สิ เธอจะได้เข้าใจ
HOPE - เป็นความคิดที่ดีนะ

TRANSONIC - ใช่ สำหรับทุกคนเลย ฉันดูโปรแกรมงานออนไลน์มาแล้ว และ มันดูก้าวไปไกลมาก.
                     โฮป เธอน่าจะ..
HOPE - ขอโทษนะ ฉันไปไม่ได้ ฉันจะตามไปทีหลัง ฉันกำลัง--เอ่อ --ยุ่งอยู่.
(ยุ่งกับการถอดประกอบปืน ? )

TRANSONIC - เกเบรียลล่ะ ?
VELOCIDAD - ฉันก็ยุ่งเหมือนกัน
PRIMAL - กับเพื่อนร่วมห้องหรือไง ?

VELOCIDAD - เออ..แค่หนังน่ะ ชีวประวัติของกัปตันอเมริกาคนใหม่

TRANSONIC - แล้วเคนจิล่ะ ? เขาขังตัวเองในห้องอีกแล้วเหรอ ?
HOPE - เปล่า เขาไปซานฟานซิสโก ไม่รู้ไปทำอะไร
VELOCIDAD - โอ ไม่ เขามันศิลปินจัดและลึกลับเอามากๆ แถมเคร่งจัดด้วย

ไม่มีใครไปครับ ชวนเข้าพิพิธภัณฑ์ เผ่นกันหมดเลย
TRANSONIC - โอเค แค่เธอกับฉันแล้วกัน  นี่จะเป็นการทัศนศึกษา

งานเปิดพิพิธพันธ์ประวัติศาสตร์มิวแตนท์
มันแค่อีกหนึ่งชั่วโมงก่อนที่ฉันกลายเป็นฆาตรกร

ลอรี่(TRANSONIC)เล่าถึงของที่นำมาโชว์ทุกชิ้นอย่างตื่นเต้น.
ประวัติศาสตร์ของมิวแตนท์เป็นแรงบันดาลใจชิ้นใหม่ของเธอ
ความคิดต่างๆไหลลื่นจากปากของเธอ
ฉันรู้ว่าไม่มีอะไรสักชิ้นเป็นอย่างที่เธอว่าหรอก

เธอบ่นเรื่องฝูงชนที่มางาน
อย่างน้อยมันก็พิสูจน์ได้ว่า งานนี้มันป้อปปูล่าร์
เธอผิดแล้ว มันมีแต่ความยุ่งยากในห้องนี้
ทำไมน่ะหรือ ?

เพราะว่า เอ็กซ์เมน กำลังโพสท่าถ่ายรูป
พวกเขาเป็นของแสดงโชว์
และ ฉันมองที่แม็กนีโตและโคลอสซัส รวมทั้งคนที่เหลือด้วยพลังของพวกเขาทั้งหมด และ เริ่มคิดว่า .. มิวแตนท์ถูกจริงหรือ ?

แน่นอนว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นฝ่ายถูกได้เท่าที่พวกเขาต้องการ ?
จะมีใครไปพยายามหยุดพวกเขาได้ยังไง ?

อีกด้าน ZERO หนึ่งในกลุ่ม เจเนอเรชั่นโฮป กำลังนั่งดูซากหัวของเซนติเนล

TRANSONIC - เคนจิ นายมาทำอะไร ?
ZERO - ฉันล่วงหน้ามาก่อน ฉันอยากดูสิ่งนี้ มันออกแบบมาได้คลาสสิกมาก
( ตรงกับที่ VELOCIDAD พูดไว้ครับว่า ZERO อารมณ์ศิลปิน )

ZERO - เด็กหนุ่มคนหนึ่งทำให้เหล่าผู้นำเล่าเรื่องจริงออกมา พวกเขาตอบแทนด้วยการปล่อยเครื่องจักรทำลายล้างออกมาอย่างที่เห็นในโทรทัศน์  พวกเขาอาจรู้สึกดีกับการแสงให้เห็นแผนผังของค่ายแห่งความตายก็ได้

ZERO - ประวัติศาสตร์ของมิวแตนท์หรือ ? มันเหมาะสมตรงไหน. มันเป็นรายการควิทซ์โชว์รายการใหม่อย่างไม่ต้องสงสัย พวกเขาสบายใจมากถ้าหากเรื่องมิวแตนท์กลายเป็น ประวัติศาสตร์.

ZERO - เธอก็รู้ว่า ถ้าหากเราไม่ถูกผูกพันไว้กับโฮป ฉันคิดว่า ฉันน่าจะเป็นอย่างไอ้หนุ่ม ไควร์ นั่น.หรือ แม็กนีโต หรือ สมาชิกภราดรภาพมิวแตนท์เพื่อนเก่าของเขา  เช่นเดียวกับการนั่นอยู่ใต้เงาของสิ่งนี้  ฉันรู้ว่า ฉันจะไม่เปลี่ยนไปตีโพยตีพายอะไรหรอกนะ

TRANSONIC - นายรู้ ว่าการไม่ตีโพยตีพายไม่ได้แปลว่าเป็นการปลงตก. มันเป็นการทดสอบรูปแบบหนึ่ง  นายอัดฉันครั้งหนึ่ง ? แล้วอัดฉันอีกหน
มันหมายถึงว่า ตอนที่โลกรู้ชัดว่าอะไรที่พวกเขาเป็นและรู้ว่านายไม่ได้เป็น ความรุนแรงมีแต่จะลดลงเอง

ZERO - ผมคิดว่า คุณเคยอยู่ข้างผม

TRANSONIC - มันไม่ใช่การเลือกข้าง มันเกี่ยวกับเสรีภาพ

พวกเขาไม่ได้คุยในสิ่งที่พวกเขาพยายามคุยกัน
พวกเขาคิดว่าฉันไม่รู้
ฉันทิ้งพวกเขาเอาไว้กับการโต้เถียงของพวกเขา

OYA ปล่อยทั้งคู่ไว้เดินจากมาและหยุดหน้าภาพของ WILLIAM STRYKER

PRODIGY - มีคนอย่างเขาอยู่ในที่นี้ มันเป็นตอนหนึ่งของเรื่องราว นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันชอบมันมากนักหรอกนะ
OYA - เออ สวัสดี คุณคือ PRODIGY
PRODIGY - เดวิด หรือ PRODIGY เธอจะเรียกอะไรก็ได้ ...อิดี้ใช่ไหม ?
OYA - ใช่แล้วค่ะ หรือ OYA

OYA - ... คุณรู้จักเขา ( WILLIAM STRYKER )
PRODIGY - ใช่

PRODIGY - ครั้งสุดท้ายที่โรงเรียน(สถาบันซาเวียร์) พวกมันมาหาเราหลังจากเหตุการณ์ M-DAY  ในรถบัสมีนักเรียนที่กำลังจะออกไป

PRODIGY - เขาสั่งให้คนของเขายิงจรวดเข้าใส่รถบัส

PRODIGY - เรามาหาซาเวียร์เพื่อเรียนรู้ ผมได้เรียนรู้สิ่งที่ทำให้เพื่อนของผมมีกลิ่นไหม้เกรียม
PRODIGY - พวกเขาไม่ได้เป็นมิวแตนท์อีกแล้ว พวกเขาถูกทำให้ไม่มีพลัง ซื่อบริสุทธิ์ , โง่เง่า...
OYA - ฉันเสียใจด้วย
PRODIGY - ขอบคุณมาก แต่เธอคิดว่านั่นเป็นสิ่งที่แย่ที่สุดทั้งหมดแล้วหรือ ? มันเลวร้ายลงไปกว่านั้นอีก


** Prodigy เป็นคนหนึ่งที่สูญเสียพลังหลังจากเหตุการณ์ M-day  **

ตอนนั้น เขาวางแผนจะไปจากสถาบันซาเวียร์ แต่ครอบครัวของเขากับไซคล็อปส์ลงความเห็นว่าเขาจะปลอดภัยกว่าถ้ายังอยู่ที่สถาบัน เพราะว่าช่วงนั้น WILLIAM STRYKER กำลังมีมิวแตนท์ที่หมดพลังเป็นเป้าหมาย เขาช่วยเหลือ STEPFORD CUCKCOOS จากการที่ STRYKER มาโจมตีสถาบันได้ หลังจากนั้น เขาได้เข้าร่วมกับทีม New X-Men

หลังจากเหตุการณ์ Quest for Magik เขาบาดเจ็บหนัก จน Surge คนรักของเขาหาทางกดดันให้เขาออกจากสถาบันเพื่อความปลอดภัยของตัวเขาเองโดยการจูบกับ HELLION ต่อหน้าต่อตา แต่ CUCKCOOS ได้เสนอปลดล็อกความเจ็บปวดทางจิตจากเหตุการที่ Stryker จู่โจมให้ก่อนออกจากสถาบันเพื่อเป็นการขอบคุณ เขาจึงได้รู้ว่าพลังความรู้ที่เขาเคยดูดซับเอาไว้นั้นยังอยู่กับเขา เช่น ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ของ Beast หรือ ศิลปะการต่อสู้สไตล์ Krav Maga ที่ดูดซับเอาไว้จาก Wolverine  เขาจบความสัมพันธ์กับ Surge และขอเป็นสมาชิกสำรองของเอ็กซ์เมน

OYA มาถึงห้อง ALTERNATIVE TIMELINES
เธอเจอรูปจำลองของ RACHEL SUMMERS.
ต่อไปนี้เป็นเสียงจากวีดีโอ
RACHEL - สวัสดี ฉันคือ ราเชล ซัมเมอร์ส ฉันเคยเป็น Hound ( เป็นอีกหนึ่งใน Code name ของเธอ)
RACHEL - โอเค ในอนาคตที่ฉันจากมา พวกเขาเอามิวแตนท์จับใส่ค่ายกักกันพิเศษ พวกเขาไม่ได้ปฏิบัติอย่างนับถือ พวกเขาใช้กำลังและก่อนหน้านั้นพวกเขาก็ใช้กำลัง  Hound มีหน้าที่ค้นหามิวแตนท์ให้พบ
RACHEL - ฉันเคยเป็น Hound และฉันทำแบบนั้น
RACHEL - เพราะว่าฉันหวาดกลัว พวกเขาทำร้ายฉันในทุกวิธีการ พวกเขาฝึกฝนและตั้งเงื่อนไขกับฉัน แต่โดยหลักแล้ว ฉันหวาดกลัวและฉันจึงทำมันลงไป

** Rachel Anne Summers มาจาก Earth-811 หรือ Days of future Past

   ใน Earth-811 วุฒิสมาชิก Robert Kelly ออกนโยบายการขึ้นทะเบียนมิวแตนท์และมีหุ่นยนต์เซนติเนลคอยรักษากฏระเบียบ  ตัว Rachel ถูกจับมาเพื่อสร้างให้เป็น Hound มิวแตนท์ที่ทำหน้าที่ค้นหามิวแตนท์คนอื่น ( การสร้าง Hound มีการใช้ยาและความฝันเสมือนจริง )  ภายหลังเธอได้หนีออกมาและเข้าไปในค่ายกักกันพิเศษของมิวแตนท์ และได้ปลดปล่อย Wolverine , Magneto , Collossus , Strom, Kate Pryde และคนรักของเธอ Franklin Richard ที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้ว

RACHELL -  และตอนที่ฉันคุยถึงมัน ฉันยังเห็นใบหน้าของทุกคนมองมาที่ฉัน .. นั่นมันไม่ใช่ความจริงหรอก เพราะว่าผู้คนทั้งหมดนั้น มันเป็นอนาคตแบบอื่น โลกใบหนึ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้น  โลกใบหนึ่งที่ไม่ได้มีอยู่จริง

RACHELL - แต่มันเคยมีจริง มันเคยเป็นความจริง มันได้เกิดขึ้น และ ฉันไม่อยากคุยถึงมัน
RACHELL -  แต่ฉันต้องคุย เพราะว่า ถ้าหากฉันได้คุย และ เราตระหนักว่าเราสามารถหยุดยั้งมันได้ บางทีเราอาจหยุดมันได้หรือถ้าอะไรก็ตามที่เป็นแบบนั้นจะเกิดขึ้นมาอีก

RACHELL - ฉันยังมีรอยสักบนใบหน้าซึ่งฉันต้องซ่อนมันเอาไว้ด้วยอำนาจจิตเพราะว่าฉันไม่อยากจะร้องให้เมื่อฉันส่องกระจก

RACHELL - แต่ถึงแม้ว่า คุณจะไม่เห็นมัน มันก็ยังอยู่ มันยังคงเกิดขึ้น เหมือนเส้นเวลาของฉัน และ ถ้ามันเกิดขึ้นที่นั่นได้ มันก็เกิดขึ้นที่นี่ได้

TRANSONIC - ขอโทษนะที่ทิ้งเธอไว้คนเดียวอีดี้  หลายอย่างซีเรียสกับเคนจิไปหน่อย เขาเลยออกไปแล้ว.. เธอทำอะไรอยู่นะ
OYA - ฉันดูสุภาพสตรีคนนี้อยู่ เธอดูโศกเศร้ามากเลย

OYA - เธอดูคล้ายกับโฮปเลยนะ
TRANSONIC - ไม่ เธอไม่เหมือนกัน พวกเธอแค่มีผมแดงเท่านั้นเอง

TRANSONIC - ไม่ใช่ทุกคนที่มีผมแดงจะดูเหมือนกันหมดนะ ฉันดูเหมือนโฮปไหมล่ะ ?
OYA - ก็นิดหน่อย

TRANSONIC - นั่นตลกหรือไง ? ทำไมล่ะ อีดี้ ฉันไม่คิดว่าเธอจะคิดแบบนี้เลยนะ --

แล้วก็เกิดระเบิดขี้นมาจนทั้งคู่กระเด็น
KARAKOOOOOM!

ใช่ครับ การโจมตีของ เฮลไฟร์คลับ ยุคเด็กเกรียนมาถึงแล้ว

TRANSONIC - อีดี้ หนีเร็ว !

TRANSONIC วิ่งหนีไปโดยไม่หยุดรอ OYA 

OYA จึงไปหลบหลังตู้แล้วคุกเข่า่สวดภาวนา

มันคือสองนาทีก่อนที่ฉันจะกลายเป็นฆาตกร
มันคือหนึ่งนาทีที่การต่อสู้จบลง

พวกเอ็กซ์เมนพ่ายแพ้
พวกคนที่ถือปืนมีอุปกรณ์อย่างหนึ่งที่ฉันคิดว่าเป็นระเบิด

สาวแปลกหน้าที่เรียกว่าคุ้กคูส์ส่งเสียงมาในหัวของฉัน
ฉันบอกพวกเธอสิ่งที่ฉันเห็น
เสียงที่ดังขึ้นมาบอกฉันว่าสิ่งนั้นหมายถึงอะไร
เสียงที่ดังขึ้นมาขัดแย้งกันเอง

คุณซัมเมอร์ส
และคุณ..โลแกน

โลแกนกำลังมาเขาบอกว่าเมื่อมาถึงนี่เขาจะหยุดพวกมันเอง

สก็อตต์คิดว่ามันไม่ทันเวลา

และเมื่อ สก็อตต์ ซัมเมอร์ส บอกฉันด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียดและชัดเจน..

" เธอจงทำในสิ่งที่เธอรู้สึกว่าต้องทำ "

ฉันเป็นสัตว์ประหลาด
ฉันรู้เรื่องนั้นดี

แต่..พวกเขาก็ด้วย

คนพวกนั้นอยากจะฆ่าเพื่อนของฉัน
พวกเขาอยากฆ่าฉัน
พวกเขาอยากฆ่าทุกๆคน

มันเลวพอๆพอๆกับที่ฉันเป็น
คล้ายกับการแช่ในบาปกรรมและความผิด...
ฉันรู้ว่าพวกเขาต้องเป็นคนเลว

บาปกรรมของฉันก็เกิดขึ้นแบบเดียวกัน
พวกเขาเลือกจะทำแบบนี้

และ มอบทางเลือกให้
พวกเขากลายเป็นคนที่สร้างหุ่นยนต์ยักษ์
หรือเป็นคนที่ยิ่งจรวดเข้าใส่รถบัสที่เต็มไปด้วยนักเรียน
หรือเป็นคนที่เปลี่ยนเด็กผู้หญิงเป็นหมาและส่งกำลังทหารเข้าไปเต็มค่าย

ฉันสิ่งที่ฉันพูดไว้ที่โตเกียวได้ ตอนที่เคนจิตกอยู่ในความบ้าคลั่งของเขาเอง
" สัตว์ประหลาดสมควรสู้กับสัตว์ประหลาด "
ฉันคิดว่าฉันพูดถูก

คุณซัมเมอร์สบอกว่า ฉันควรทำในสิ่งที่ฉันรู้สึกว่าต้องทำ

งั้นฉันก็จะทำ

มันเป็นสี่สิบวินาที ตั้งแต่ฉันกลายเป็นฆาตกร

มันเป็นบางขณะหลังจากฉันกลายเป็นฆาตกร
ฉันไม่รู้ว่ามันนานเท่าไหร่กันแน่

ฉันออกมานอกพิพิธภัณฑ์
ฉันไม่รู้ว่า มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง

คุณโลแกนและคุณซัมเมอร์ยังเถียงกันอยูา
บางที ฉันคงทำได้ไม่ดีพอมั้ง ?
ฉันหวังว่าทุกคนจะถูกนำตัวออกมา

ฉันสวมเสื้อคลุม
ฉันจำไม่ได้ว่าฉันได้มาจากไหน

ใครสักคนเช็ดเลือดออกจากตัวฉัน
นั่นน่ายินดี

เพื่อนของฉันอยู่ตรงนี้
เพื่อนของฉันตะโกนใส่กัน

HOPE - เธอปล่อยอีดี้ไว้ได้ยังไงกัน
TRANSONIC - ฉันไม่ได้ทำนะ แค่ไม่รอบคอบ ฉันคิดว่าเธอจะตามมา !

HOPE - เธอน่าจะตรวจดูก่อน หรือ เธอควรกลับไป ดูว่าไม่มีใครเหลืออีกแล้ว !
TRANSONIC - ฉันไม่ใช่ทหารนะ โฮป !

HOPE - เธอเป็นสิ ! เธอทำได้ดีในสมรภูมิ ที่โตเกียว ที่เบอร์ลิน เธอยอดเยี่ยมที่สุดในพวกเราตอนที่ทุกสิ่งดูแย่ลงในอังกฤษ
TRANSONIC - มันต่างกัน
HOPE - ไม่ มันไม่ต่าง


TRANSONIC - มันต่างกัน
HOPE - มันต่างกันยังไง !?

TRANSONIC - เพราะเธอไม่ได้อยู่ที่นั่นไง โฮป !
HOPE - รับมันไม่ได้หรือไงโฮป ? ฉันไม่เหมือนกับเธอเว้นแต่เวลาที่ฉันอยู่ใกล้ๆเธอ  พวกเราไม่มีใครเป็นปรกติตอนที่อยู่รายล้อมเธอ

ทั้งคู่ดูจะเหนื่อยกับการเถียง มันเป็นความจริงที่เถียงไม่ออก
ZERO - อีดี้ เธอเป็นไงบ้าง ..
OYA - ฉันสบายดี เคนจิ ฉันโอเคดี แค่..

OYA - ยังมีใครอีกไหม ที่ฉันจำเป็นต้องฆ่า ?

ด้วยคำถามนั้น ทีมเจเนอเรชั่นโฮปทั้งหมดดูสลดหดหู่ทันที

OYA - เพราะว่า ถ้าไม่แล้ว ฉันคิดว่า ฉันอยากนอนสักหน่อยนะ