เอ็กซ์เมน เลกาซี่ 253 | ทุกบุคลิกได้กลับบ้านและการเดินทางครั้งใหม่

X-ปารีส สุสานใต้ดิน

เฟรนซี่ แกมบิทและแม็กนีโต กำลังเผชิญกับบุกคลิกภาพที่หนีออกมาจากร่างของลีเจี้ยนตัวสุดท้าย

" End Game " 

แกมบิทขว้างไพ่เข้าใส่เอนด์เกมเป็นชุด แต่ไพ่เบี่ยงเบนเข้าใส่เฟรนซี่

แม็กนีโตเดินเข้าหาเอนด์เกมอย่างเท่

แม็กนีโต - พอแล้ว ! สติกซ์ มันควรรู้ดีนะว่าการส่งคนในชุดเกราะมาเจอกับฉันจะเป็นยังไง นี่มันจบแล้ว

เอนด์เกมเหลียวมามองแม็กนีโต  คลื่นแม่เหล็กของแม็กนีโตกระเจิงไปหมด
ไม่ได้ผลกับเกราะของเอนด์เกม
เอนด์เกม - ใช่

เอนด์เกมอัดแม็กนีโตจมดิน

เอนด์เกม - นั่นล่ะ คือสิ่งที่ฉันกำลังจะบอกกับแกเลย - - THOOOOOOM

อีกด้าน สติกซ์ ผู้นำของกลุ่มบุคลิกภาพที่หนีออกมาของลีเจี้ยนกำลังดูดดวงวิญญาณของลีเจี้ยนอยู่

สติกซ์ - นั่นล่ะ มันลำบากมากหรือไง ?
ลีเจี้ยน - โอ พระเจ้า โอ้พระเจ้า
สติกซ์ - ในความหมายหนึ่งแกก็เป็นเหมือนกัน , ข้าเองก็ปรารถนาที่จะเป็นและข้าได้กำหนดเครื่องบรรณาการเอาไว้ชัดเจนแล้ว

สติกซ์ - พลังที่อยู่เหนือ ชีวิต และ ความตาย
สติกซ์ - แกรู้สึกถึงมัน ไม่ใช่หรือไงเด็กน้อย ? ความมุ่งมั่นของแก ดวงวิญญาณของแก ระเหิดออกจากตัวแกมาสู่ร่างของข้า

สติกซ์ - ตอนนี้ แกเป็นของข้า ร่างของแกคือตุ้กตาที่ข้าเคลื่อนไหวได้ดังใจ
สติกซ์ - และจิตวิญญาณของเจ้า -- เยี่ยม ข่าวดีก็คือ เจ้าจะมีชีวิตอยู่ชั่วนิรันดร์ ข่าวร้ายก็คือ บ้านใหม่ของแกนั้น --

" ก็คือตัวข้า "...

ลีเจี้ยนลืมตาขึ้นในห้วงมิติวิญญาณของสติกซ์ ในที่นั้นมีดวงวิญญาณที่สติกซ์ดูดเข้ามารวมทั้งวิญญาณของศาสตราจารย์เอ็กซ์
ทุกดวงวิญญาณต่างร้องขอความช่วยเหลือ

ศาสตราจารย์เอ็กซ์ - นี่คือสิ่งที่เราเป็นอยู่ที่นี่ เงาของตัวตน พลังชีวิตของพวกเรา หล่อเลี้ยงให้กับสติกซ์และทำให้มันแข็งแกร่งขึ้น
ลีเจี้ยน - ศาสตราจารย์เอ็กซ์

ศาสตราจารย์เอ็กซ์ - ลูกไม่น่าจะมาที่นี่ ลูกพ่อ ลูกไม่ควรปล่อยให้มันได้ตัวลูก
ลีเจี้ยน - ผมรู้เรื่องนั้น ผมก็คิดแบบนั้น

ลีเจี้ยน - ดังนั้น ผมถึงไม่ได้ทำแบบนั้น

อีกด้าน แม็กนีโตโดนเอนด์เกมยกขึ้นมา
เอนด์เกม - แกทำร้ายฉันไม่ได้ ด้วยทุกการโจมตี ฉันมีการตอบโต้ที่สมบูรณ์แบบ ดูตัวแกสิ จ้าวแห่งพลังแม่เหล็ก

โชคดีที่เฟรนซี่พุ่งเข้าช่วยทัน แต่
เฟรนซี่ก็ถูกเอนด์เกมจับไว้ด้วยสองมือ
เอนด์เกม - นั่นคือการจบเกม แกน่าจะปฏิบัติกับฉันด้วยความเคารพนับถือ ฉันอาจจัดการแกให้ง่ายกว่านี้

เอนด์เกมจับเฟรนซี่ทุบลงพื้น
เอนด์เกม - ฉันคือเอนด์เกม เอนด์เกม

ENDGAAAAAME !

เอนด์เกม ทุบเอา ทุบเอา

เอนด์เกม - และทางเดียวที่เอาชนะฉันได้ คือ อย่ามาเล่นเลย

แต่ลีเจี้ยนกลับมาปรากฏตัวข้างหลังเอนด์เกม เขายังอยู่กับสติกซ์ไม่ใช่หรือ

ลีเจี้ยน - ไม่ใช่หรอก
เอนด์เกม - อะ - อะไรกัน ?

ลีเจี้ยน - มันมีหนทางอื่นอีก

สติกซ์ -  งั้น ตอนนี้ แกเป็นของข้า หมายความว่า ทั้งพลังทั้งหมดและจิตใจของ แกเลย  แต่แกก็รู้ว่า มีเพียงหนึ่งเดียวที่ข้าต้องการ เดวิด นั่นคือ พลังของมอยร่า พลังที่บิดผันความเป็นจริงได้ทุกรูปแบบ  สร้างโลกใบใหม่เพื่อตัวข้า เอาทุกสิ่งทุกอย่างมาอยู่ใต้กฏเกณฑ์ของข้า

ลีเจี้ยน - ไม่

สติกซ์ - ไม่งั้นหรือ ? ทำอะไรก็ไม่มีความหมายแล้ว ? แกไม่อาจขัดขืนข้า

ลีเจี้ยน - ฉันทำไม่ได้ ฉันไม่มีพลังนั่น

สติกซ์ ปลดผ้าพันคอของลีเจี้ยนออก ต้องตกใจกับปลอกคอเลข 1(b) นี่มันคือพลังสร้างร่างจำลองของ เชน (หนึ่งในบุกคลิกภาพที่หายไปของลีเจี้ยนที่ถูกดูดกลับไปแล้ว)
สติกซ์ - ไม่นะ ไม่ นั่นมัน--

เอนด์เกม - นั่นมันเป็นไปไม่ได้ มันไม่ใช่แก นี่ต้องเป็นกลลวง !

ลีเจี้ยน - การตอบสนองทุกการโจมตี แต่ ฉันไม่จำเป็นต้องโจมตีแกเอนด์เกม
เอนด์เกม - ออกไปให้ไกลนะ หรือ จะให้ฉันระเบิดพวกสาวก ฉันจะระเบิดทุกคนที่คาดเข็มขัดพลีชีพ

แต่แม็กนีโตใช้พลังแม่เหล็กดึงเข็มขัดพลีชีพออกมาจากสาวกเสียก่อน
แม็กนีโต - ใช่ เข็มขัดพลีชีพ มันถูกตัดขาดจากเครื่องจุดระเบิดอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ยัง

แม็กนีโต บังคับระเบิดพุ่งไปยังเอนด์เกม
แม็กนีโต - ไม่เปล่าประโยชน์นัก

เข็มขัดพลีชีพระเบิดใส่เอนด์เกมเต็มๆ ( ดูเหมือนว่าเกราะจะเบี่ยงเบนได้เฉพาะพลังงานและการโจมตีที่มีเจตนาจู่โจม แม็กนีโตแค่ปล่อยให้เข็มขัดพลีชีพลอยไปทางเอนด์เกมเฉยๆ)

KATHOOM !!!

ลีเจี้ยนดูดเอนด์เกมกลับเข้าร่างตัวเองเรียบร้อยแล้ว
ลีเจี้ยน - ได้เวลากลับบ้านแล้ว

เฟรนซี่ตกใจที่ลีเจี้ยนมาปรากฏตัวที่นี่
เฟรนซี่ - นี่มันนรกอะไรกัน ฮอลเลอร์ ? นายไปทางนั้นนี่
ลีเจี้ยน - จำพลังของเชนได้หรือเปล่า เฟรนซี่  พลังที่สร้างตัวตนของเขาได้ไม่รู้จบ  มันเป็นพลังของฉันอีกครั้งแล้วตอนนี้

ลีเจี้ยน - และที่เธอเห็นมันไม่ใช่ฉันหรอก

ร่างที่ลีเจี้ยนใช้พลังของเชนสร้างตัวจำลองก็คือโร้ก
สติกซ์ - แกจะทำอะไรข้า ? ไปให้พ้น ไปให้พ้นนะ
โร้ก - ฉันคิดว่ามันสายไปแล้ว

โร้ก - พลังของแกไหลมาหาฉัน และ วิญญาณของฉันเชื่อมกับแก ฉันคิดว่า นี่เป็นสิ่งที่เรียกว่า ....
โร้ก - การลัดวงจร...
และโร้กก็ดูดพลังของสติกซ์แล้วใช้ปลดปล่อยดวงวิญญาณที่ถูกดูดออกไปทันที
สติกซ์ - GAAAAAAH !

ดวงวิญญาณที่สติกซ์ดูดไปกลับเข้าร่างของตนเอง พวกลีเจี้ยนรีบวิิ่่งไปดูสถานการณ์

ดวงวิญญาณของโร้กยังเชื่อมกับสติกซ์

ศาสตราจารย์เอ็กซ์ - โร้กอยู่ในนั้น พระเจ้าช่วยเธอด้วย

ลีเจี้ยนส่งพลังดูดสติกซ์กลับเข้าร่างเพื่อช่วยโร้กอย่างรวดเร็วแต่สติกซ์ไม่ยอมปล่อยโร้ก

ลีเจี้ยน - YEEARRGH !
ดูเหมือนว่าถ้าลีเจี้ยนยังดูดสติกซ์ไปทั้งแบบนี้
ลีเจี้ยนจะแย่ไปด้วยเพราะเขาไม่สามารถดูดร่างของโร้กเข้าไปด้วยได้

ศาสตราจารย์เอ็กซ์ขอให้เฟรนซี่ดูแลข้างนอกส่วนเขา
ศาสตราจารย์เอ็กซ์ - ผมกำลังจะเข้าไปข้างใน

ศาตราจารย์เอ็กซ์เข้าไปด้านใน

ศาสตราจารย์เอ็กซ์ - เดวิด พ่อเจอบริเวณที่จิตของโร้กและสติกซ์ล็อกเข้ากับจิตของลูกแล้ว  มันเป็นปมพลังงานทางจิต ที่บิดแน่นด้วยตัวมันเอง พ่อคิดว่าพ่อคลายปมนี่ได้ แต่ มันจะเจ็บปวด มันจะเจ็บปวดมาก
ลีเจี้ยน - ทำเลยพ่อ ทำมันเลย !

 ศาสตราจารย์เอ็กซ์จัดการทันที

SHROWW

โร้กเป็นอิสระแล้วและขอให้ศาสตราจารย์เอ็กซ์ไปเจอกันด้านนอก

ทุกอย่างสงบลงแต่ผลจากงานนี้ ลีเจี้ยนหมดสติไปและหายใจอ่อนแรงลง

แกมบิทวิ่งมาดูอาการโร้ก โร้กบอกว่าไม่เป็นไรและผลจากการได้สัมผัสบุกคลิกภาพทั้งหมดของลีเจี้ยนในเวลาเดียวกัน ทำให้เธอรู้ว่่า ราเชลที่สลายร่างไปนั้นอยู่ที่ไหน

โร้ก - ลีเจี้ยนมีบุคลิกภาพที่ชื่อ คอมพาส โรส มีพลังคล้ายกับนักเทเลพอร์ท แต่ตอนนี้บุคลิกนั่นอยู่ในตัวฉัน  ฉันสามารถกระโดดไปหาพวกราเชลและพาพวกเขากลับบ้าน

แกมบิท - เธอทำเรื่องนั้นคนเดียวไม่ได้หรอก
แม็กนีโต - เราจะไปกันเป็นทีมแน่นอน

ศาสตราจารย์เอ็กซ์บอกว่าไปด้วยไม่ได้ เพราะลีเจี้ยนเกิดภาวะช็อกทางระบบประสาท  โร้กบอกขอบคุณศาสตราจารย์ที่ช่วยชีวิตและค่อยเจอกันใหม่
ศาสตราจารย์เอ็กซ์ - ฉันก็หวังแบบนั้น เธอกำลังจะไปที่ไหนกันแน่ ?

โร้ก - ประมาณหลายพันปีแสง ไม่ต้องวิตกหรอก ฉันใช้พลังนี้ได้อีกราวสิบสองชั่วโมงและมันน่าจะเพียงพอ

แล้วโร้กก็พาทีมเลกาซี่ข้ามจักรวาลไป

โร้กมาถึงที่ๆราเชลถูกคุมขังและทันทีที่มาถึงก็ถูกปืนจ่อหัว

ดูจากกลุ่มที่จ่อแล้ว มันน่าจะเป็นสตาร์แจมเมอร์นะนี่