เอ็กซ์เมน สชิซม เล่ม 4 | จะอยู่หรือจะไป ใครทำให้เราตีกัน

ยูโทเปีย

ไซคล็อปพาโอย่ากลับมาที่ยูโทเปีย หลังจากเหตุการณ์วุ่นวายที่พิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์มิวแตนท์

โอย่า - กลิ่นตัวหนูเหมือนเนื้อไหม้เลยค่ะ
ไซคล็อป - เธอน่าจะอาบน้ำและพักผ่อนเสียหน่อยนะ.

โอย่า- คนพวกนั้นที่พิพิธภัณฑ์ พวกเขาตาย
ไซคล็อป - เธอแน่ใจนะว่าอยากคุยเรื่องนั้นในตอนนี้ ?
โอย่า - หนูไม่ได้อยากฆ่าพวกเขา
ไซคล็อป - อีดี้ มองที่ฉันนะ ...

ไซคล็อป - ไม่มีอะไรที่เกิดขึ้นไปแล้วเป็นความผิดของเธอเลย เธอเข้าใจไหม ? มันเป็นของฉัน
ไซคล็อป - มันเป็นความผิดพลาดของฉันที่มีคนตาย ไม่ใช่เป็นของเธอ ทั้งหมดที่เธอได้ทำคือการช่วยหลายชีวิตให้ปลอดภัย

โอย่า - หนูไม่ได้เสียใจ หนูทำมันเองค่ะ  หนูหวังแค่ว่าหนูจะหยุดเสียงกรีดร้องในหัวของหนูลงได้

กลุ่มเจเนอเรชั่นโฮป มารับตัวโอย่ากลับไป
โฮป - มาเถอะ อีดี้ ให้พวกเราเช็ดเนื้อเช็ดตัวเธอหน่อย

ไซคล็อปส์มองส่งกลุ่มเจเนอเรชั่นโฮปเดินจากไป เขาเหลียวมองภาพสมัยที่เขาเป็นเอ็กซ์เมน เฟิร์สคลาส  ใบหน้าของเขาในภาพถ่ายยิ้มแย้มแจ่มใส ส่วนสีหน้าปัจจุบันนั้นเรียบเฉย  เขาผละจากภาพนั้นมา แล้วติดต่อไปหา ดร.เนเมซิส

ไซคล็อปส์ - " " ดร.เนเมซิส สถานการณ์เป็นยังไง ? " "

ดร.เนเมซิสจับตามองการต่อสู้ของวูล์ฟเวอรีนกับเซนติเนลที่ก่อตัวขึ้นมาจากแสงสว่างเมื่อตอนที่แล้ว

เนเมซิส - "" ก็เหมือนคำพูดของแม่ที่จากไปแล้วของผม ...""
เนเมซิส - " " มันระยำได้ยอดเยี่ยม "

ไซคล็อป - คุณจะลงรายละเอียดให้มากกว่านี้หน่อยได้ไหม ?
เนเมซิส - มันเป็นนรกที่เครื่องจักรระยำที่ใครสักคนสร้างขึ้นมา. มันเป็นตัวเหนี่ยวนำแม่เหล็กระดับไฮเปอร์ที่กวาดเอาเหล็กทั้งหมดที่อยู่ใกล้ๆไปสร้างเป็นร่างของมันให้กลายเป็น ตัวแม่ของเครื่องจักรสังหารทั้งมวล

วูล์ฟเวอรีนเข้าลุยกับเซนติเนลตัวใหม่ ทั้งทะลวง เฉือน ฟัน หลายครั้งหลายหนแต่มันก็ยังซ่อมตัวเองขึ้นมาใหม่ได้ตลอดเวลา

บ็อกซ์ - พระเจ้าช่วย ภายในของมันช่างง่ายเหลือเกิน มันเรียบง่ายเอามากๆ มันเป็นสิ่งน่าหวาดกลัว
เนเมซิส - รอสักวินาทีนะ เจฟไฟรส์พยายามสื่อสารด้วยจิตใจแบบจักรกลกับสิ่งนี้

บ็อกซ์ - ไม่รู้จะอธิบายยังไง มันเหมือนกำลังคุยกับมนุษย์ยุคหิน มนุษย์ยุคหินที่ใช้พลังงานควอนตัมกับหัวใจที่เป็นดวงอาทิตย์เทียม ทั้งหมดมันมีแต่มัดกล้ามเนื้อและไม่มีจิตใจ มันคือยานบรรทุกเครื่องบินที่มีสมองเป็นขนมปังปิ้ง

เนเมซิส - ฟังเหมือนพูดถึง เมียเก่าตรูเลย (คิด)
ไซคล็อปส์ - คุณปิดระบบมันได้ไหม ?
เนเมซิส - ซัมเมอร์ส เราทำให้มันช้าลงไม่ได้ด้วยซ้ำ และ ด้วยอัตราการก่อร่างสร้างตัวของมัน ที่สำคัญนะเรามีเวลาแค่หน่วยวินาทีเท่านั้นก่อนที่มันจะทำงานได้เต็มระบบ

เนเมซิส - แม็กนีโตไปอยู่ไหน (วะ) ในตอนที่เราต้องการเขาแค่คนเดียวเท่านั้น ?
ไซคล็อปส์รีบวิ่งออกไปลานบิน
ไซคล็อปส์ - อยู่ในห้องพยาบาลกับหนอนอวกาศเกาะอยู่บนหน้า. คุณต้องออกไปให้ไกลจากตรงนั้น  คุณได้ยินผมหรือเปล่า ?

เนเมซิส - อุ้ -- โอ้
ไซคล็อปส์ - เนเมซิส !

ZZZZZKKT

เนเมซิสและบ็อกซ์โดนคลื่นไฟฟ้าจากเซนติเนลเล่นงานเข้าให้จนได้

เซนติเนลดูดเหล็กก่อมาเป็นขา

THOOM

หลังจากนั้นก็ได้แขนมาในขณะที่วูล์ฟตะกุยบนหัว
เซนติเนลคงรำคาญวูล์ฟเวอรีนมานาน

CHOOM

พอได้แขนมาเลยยิงแสงใส่วูล์ฟเวอรีนจนกระเด็นตกทะเลไปไกล

เนเมซิสสลบไป ส่วนบ็อกซ์ก็สภาพร่อแร่

บ็อกซ์ - มันง่ายดายเหลือเกิน ... ไม่มีเครื่องตรวจจับมิวแตนท์..มันมีเพียงหนึ่งเดียว ...เพียงเป้าหมายเดียว ...

เซนติเนลได้แขนขาเกือบครบแล้ว ( ตัวสีม่วง โห นึกถึงอีวาเกเลี่ยน )
มันก้าวเท้าลงทะเล

บ็อกซ์ - สก็อตต์ .... มันกำลังไปที่ ยูโทเปีย

ไซคล็อปส์รีบวิ่งออกไปที่ลานบินของยูโทเปีย
ไซคล็อปส์ - มันบัดซบจริงๆ , นี่เอ็กซ์เมนของฉันอยู่ที่ไหนกันหมด !?
ไซคล็อปส์ - เราจำเป็นต้องให้ทุกคนกลับมา เดี๋ยวนี้ !

คุ้กคูส์ - พวกนักเทเลพอร์ทพ่ายแพ้แล้ว
คุ้กคูส์ - พิกซี่ถูกเซนติเนลโจมตีหมดสภาพ. ทีมของดานี่ถูกล้อมกรอบอยู่ในอิหร่าน
คุ้กคูส์ - ส่วนสตรอม ติดต่อมาเป็นครั้งสุดท้ายว่า กำลังเจรจาทำข้อตกลงปิดระบบเซนติเนลกับรัฐบาลจีน  เธอไม่ตอบสนองต่อการสื่อสารทางโทรจิต
คุ้กคูส์ - มีเหลือสองทีมปัจจุบันกำลังมุ่งหน้ามาด้วยแบล็กเบิร์ด

ไซคล็อป - ใช้เวลาเท่าไหร่ ?
คุ้กคูส์ - 37 นาที

เซนติเนลใกล้เข้ามาแล้ว เวลาเท่านั้นไม่ทันการแน่
ไซคล็อปส์ - เอมม่าและคนอื่นๆล่ะ ?
คุ้กคูส์ - ดร.ราโอกำลังตรวจสอบปรสิตต่างดาวและทำงานใต้การควบคุมของ S.W.O.R.D เพื่อหาทางเอาพวกมันออกมาอย่างปลอดภัย

คุ้กคูส์ - เอาไงดีคะ มิสเตอร์ ซัมเมอร์ส

ไซคล็อปส์ตีหน้าเครียด ( เหลือตรูคนเดียวแล้ว เอาไงดีฟระ ใครก็ได้ช่วยทีผมอยู่ตัวคนเดียว )
ไซคล็อปส์ - ใครบางคนทำเรื่องนี้
ไซคล็อปส์ - ทั้งหมดนี้ ใครบางคนก่อเรื่องขึ้นมา
ไซคล็อปส์ - และ ฉันจะเดินตรงเอานรกไปยัดให้มัน

ไซคล็อป ปล่อยอ็อพติกบลาสต์แรงสูงพุ่งทะลุกลางอกเซนติเนล

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

เขาเร่งพลังจนเหงื่อตกเข่าอ่อน 

แต่

เซนติเนลตัวนี้ก็ยังซ่อมตัวเองได้และพุ่งตรงเข้ามา

( ไอ้นี่มัน วูล์ฟเวอรีน เซนติเนลชัดๆ มันมี ฮีลลิ่ง แฟกเตอร์ )

ไซคล็อปส์ - เตือนแอตแลนติกและทุกคนที่เหลืออยู่บนยูโทเปีย..เรามีผู้มาเยือน ..เตรียมรับแรงสั่นสะเทือน

โฮป - หนูหวังว่าคุณคงไม่คิดว่ากำลังสู้กับสิ่งนั้นตัวคนเดียวหรอกนะ.
โฮป - คุณอยากได้เอ็กซ์เมน คุณก็จะได้เอ็กซ์เมน
โฮป กลุ่มเจเนอเรชั่นโฮป และ กลุ่มนิวเอ็กซ์เมน มายืนด้านหลังไซคล็อปส์
โอย่าก็อยู่ในกลุ่มนั้น

ไซคล็อปส์นิ่งไปชั่วอึดใจ ( ดีใจจริงๆ ตรูมีคนมาช่วยแล้ว )

ไซคล็อป - ใช่แล้ว เราจัดการเรื่องนี้ด้วยกันได้
แต่มีเสียงหนึ่งขัดจังหวะขึ้นมา
วูล์ฟ - ไม่ นายทำไม่ได้

วูล์ฟเวอรีนว่ายน้ำข้ามทะเลมาขึ้นฝั่ง ( นี่แกมี Skill ของ Aquaman ด้วยเรอะ )

วูล์ฟ - เอาพวกเด็กๆ ไปให้ไกลจากเรื่องนรกแบบนี้
ไซคล็อปส์ - สิ่งนั้นมันหยุดยั้งไม่อยู่ โลแกน ( แล้วยิงเซนติเนลโชว์อีกสองทีเบาๆ )
วูล์ฟ - ไม่ มันไม่มีเหตุผลเลยว่าทำไมนายถึงไม่อพยพไปจากยูโทเปีย

ไซคล็อปส์ - เราสู้กับมันได้

วูล์ฟเวอรีนชี้หน้าไซคล็อปส์อย่างโกรธสุดขีด

วูล์ฟ - ไม่ใช่กับเด็กๆ เราทำไม่ได้
ไซคล็อปส์ - นายเห็นเด็กๆ แต่ ฉันเห็นเอ็กซ์เมน
วูล์ฟ - บัดซบ สก็อตต์ อย่ามาโยกโย้กับฉันนะเฟ้ย ! พวกเขาเป็นเด็ก และ พวกเขากำลังพาตัวเองไปให้โดนฆ่าตาย !

ไซคล็อปส์ - นายกำลังทำให้พวกเขาตกใจกลัวนะ

วูล์ฟ - ดีสิ ! พวกเขาจะยอดเยี่ยมอย่างบัดซบ ถ้ารู้จักกลัวเป็น

เซนติเนลจมเรือและใกล้เข้ามาทุกที
วูล์ฟ - ฉันไม่เผ่นไปไหนแน่ ไม่ว่าเซนติเนลจะบุกมาสักกี่ตัวก็ตาม ฉันจะยืนหยัดอยู่ที่นี่กับนาย จนกว่าจะหมดลมหายใจเฮือกสุดท้าย นายรู้เรื่องนั้นนี่หว่า สก็อตต์ แต่ไม่ใช่กับพวกเขา ส่งพวกเด็กๆออกไปจากที่นี่เหอะ

ไซคล็อปส์ - และนายอยากให้เราวิ่งหนีไปที่ไหนอีก โลแกน ?
วูล์ฟ - เราไม่มีเวลามาคิดเรื่องนี้ !
ไซคล็อปส์ - มองหาทุกรัฐในโลก ทุกประเทศ บนโลกใบนี้  ตอนนี้พวกเขามีแต่ส่งกองทัพติดอาวุธต่อต้านเรา เราวิ่งแน่ เราจะวิ่ง อย่างน้อยก็บน ที่นี้  เราจะหาทางสู้กับมัน
( ก็จริงของไซคล็อปส์ เพราะตอนนี้โลกต่อต้านมิวแตนท์กันหมด ด้วยผลจากการก่อเรื่องของเด็กเกรียน เควนติน ไควร์ )

วูล์ฟ - ด้วยการวิ่งหนี ฉันถึงมีชีวิตอยู่ได้มายาวนาน เช่นเดียวกับเด็กพวกนั้นที่ยังมีอนาคต
ไซคล็อป หน้าตาเริ่มเดือด
ไซคล็อปส์ - ถ้าหากเราวิ่งหนี มันจะมีกี่วันพรุ่งนี้กันเชียว นายคิดว่าพวกเขาจะยังรอดชีวิตอยู่หรือเปล่า ? เราต้องมุ่งหน้าไปมีชีวิตในทะเลทราย , จำได้ไหม ? นี่คือเรื่องนั้นล่ะ ?
วูล์ฟ - นี่มันเป็นหินก้อนใหญ่เลย ! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เรายินดีสู้เพื่อมัน

วูล์ฟ - ฉันทำหลายอย่างที่นายขอให้ฉันทำ ฉันเก็บความลับให้นายหลายอย่าง ฉันโกหกเพื่อนฝูง ฉันฆ่าคนที่นายส่งไปฆ่า ... ฉันทำเรื่องทั้งหมดนั้น ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องทำ ! ( ขอทวงบุญคุณหน่อยเหอะวะ )

ไซคล็อปส์ - นายคิดว่าสิ่งนั้นมันจะสนใจว่าพวกเขาอายุเท่าไหร่งั้นเหรอ ? นายคิดว่ามันจะหยุดถามเราสักคำก่อนที่จะลบเราออกไปจากแผนที่เหรอ ?

เซนติเนลพุ่งเข้ามาใกล้แล้ว

ไซคล็อปส์ - ตอนที่นายยืนที่ชายขอบแห่งการล้างเผ่าพันธุ์  นายไม่สามารถเอาแต่หว่านล้อมให้หยุดการต่อสู้ได้
วูล์ฟ- แกมันไอ้ลูกหมา
ไซคล็อปส์ - ถ้าหากนายวิตกเรื่องความเชี่ยวชาญในการต่อสู้ของพวกเด็กๆ งั้นก็ สอน พวกเขาสิ ชี้ทางพวกเขา แทนที่ นายจะเอาแต่ยกเลิกชั้นเรียนที่ฉันบอกให้นายรับผิดชอบ ! ( ประชดกันทางอ้อม กลับไปอ่านเล่ม 1 นะครับ )
วูล์ฟ - เราจะไม่มาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ถ้านายไม่เอาพวกเรามามีเอี่ยวกับการเดิมพันอันยโสโอหังของนาย

โฮปเข้ามาห้ามทัพ
โฮป - พวกเราพูดอะไรหน่อยได้ไหมคะ ?
วูล์ฟ - ไม่ได้ !

ไซคล็อปส์ตาแดงก่ำ
ไซคล็อปส์ - ฉันฟังมาพอแล้ว ทุกคนเลยนะ ใครอยากไปก็เชิญ ไป.
ไซคล็อปส์ - ทุกคนที่อยากจะสู้...ก็ยืนอยู่กับฉัน.

มีแต่วูล์ฟเวอรีนที่จากไป ไซคล็อปส์หันมาคุยกับกลุ่มเด็กๆข้างหลัง
ไซคล็อปส์ - ทุกคนดูฉันนะ พวกเธอรู้ว่าฉันพังเซนติเนลไปกี่ตัวแล้วตลอดหลายปีที่ผ่านมา เกินกว่าฉันจะนับไหวอีก เราพังมันได้แน่
ไซคล็อปส์ - ตราบเท่าที่เรายืนหยัดอยู่ด้วยกัน

( ตรงนี้พูดให้วูล์ฟได้ยินครับ ยังหวังไมตรีจะฉุดเพื่อนตายกลับมา)
แต่...วูล์ฟเวอรีนเดินจากไป

ห้องของวูล์ฟเวอรีนเขากำลังไขตู้เซฟที่ห้อง
เควนติน ไควร์ - ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ ...
เควนติน ไควร์ - ที่ยี่ห้อดังชื่อวูล์ฟเวอรีนจะเผ่นจากการต่อสู้

วูล์ฟ - ไม่ต้องมาสนใจ แกไม่ได้เกี่ยวข้องกับภารกิจเรื่องเซนติเนล ไควร์
เควนติน ไควร์ - ผมขอให้ใครสักคนมาจับตาคุณแทนดีกว่า ผมคิดไม่ออกจริงๆเลยว่าทำไม ซัมเมอร์ส์ถึงทนให้คุณอยู่บนเส้นทางที่เขาสร้างมาอยู่ได้ ผมอยากให้คุณรู้ว่า เมื่อไหร่ที่ผมได้ชี้นำเอ็กซ์เมน คุณสามารถหวังอะไรที่แตกต่างออกไปได้เลย

เควนตินตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในตู้เซฟ
เควนติน ไควร์ - ยอๆ นั้นมันคือ...
วูล์ฟ - แกจะได้เจอนรกในแบบของฉันแน่ๆ ถ้าหากแกไปทำตัวฉลาดแบบที่แกคิดว่าฉลาดเรี่ยราดไปทุกที่
เควนติน ไควร์ - หรืออะไรสักอย่าง ? คุณจำครั้งสุดท้ายที่เราสู้กันไม่ได้แล้วหรือไง ?
วูล์ฟ - ใช่สิ SNIKT(เสียงกรงเล็บ) มันเป็นเรื่องสำคัญที่ฉันทำเลยแหละ

AAAARRRGGHH !
เดาได้นะครับว่าใครร้องโหยหวนออกมา

ดังจนพวกที่อยู่ข้างนอกหันไปมอง
ไซคล็อป - ไม่ต้องใส่ใจ สนใจแต่พื้นที่ที่มันกำลังมา

ไซคล็อป - ฉันรู้ว่ามันไม่แฟร์ที่จะขอพวกเธอมากกว่านี้ ฉันหวังว่าเราจะใช้ชีวิตบนโลกนี้ สถานที่ที่พวกเธอได้ใช้ชีวิตทั้งหมดอย่างสมวัย แต่มันไม่ได้เป็นแบบนั้น  เราต้องจัดการด้วยมือของเราเองและฉันแค่อยากให้พวกเธอทั้งหมดรู้ไว้ว่า ฉันภูมิใจที่ได้ยืนเคียงข้างพวกเธอในวันนี้  ทั้งแต่ละคนและพวกเธอทุกๆคน

ไซคล็อปส์ - ตอนนี้ .. ไปส่งสิ่งนี้ลงนรกขุมที่ฉันตั้งใจเอาไว้กันเถอะ ..

วูล์ฟเวอรีนออกมาพร้อมอุปกรณ์บางอย่างในมือ
วูล์ฟ - ฉันพยายามขอร้องนายดีๆแล้วนะเฟ้ย
วูล์ฟ - ฉันจะไม่ขอร้องไปมากกว่านี้อีก ฉันกำลังบอกกับนาย ทุกคนต้องออกไปจากเกาะนี้ เดี๋ยวนี้

วูล์ฟ - ฉันแค่วางระเบิดพลาสติกขนาด 20000 ปอนด์เอาไว้และตอนที่สิ่งนั้นเข้ามาใกล้พอ ฉันจะระเบิดมันทั้งหมดส่งลงนรก มันก็จบ.

วูล์ฟหันไปสั่งเด็กๆ
วูล์ฟ - ไปบอกแดนเจอร์กับดร.ราโอ ให้เริ่มการอพยพ บอกพวกเขาว่าอย่าใช้เวลานานนัก
พวกเด็กๆรีบไปทำตามที่วูล์ฟบอกทันที
โอย่า - แต่ว่า
วูล์ฟ - ไป !

วูล์ฟเวอรีนสั่งโอย่าอีกรอบ
วูล์ฟ - ออกไปจากนี่ แม่หนู
ไซคล็อป - นายทำแบบนี้ไม่ได้
วูล์ฟ - ฉันทำแน่ ฉันทำแค่กดปุ่มเล็กๆนี่

ไซคล็อป - นายคิดว่าสิ่งที่นายทำที่นี่มันดูดีมากนักหรือไง ? ฉันตอบให้เลยว่ามันไม่ใช่
ไซคล็อป - ถึงนายพังเซนติเนลได้ตัวหนึ่ง มันก็ยังมีอีกหลายพันตัวอยู่ด้านอกนั่น และ นายจะเอาตัวเข้าไปลุยใจกลางพวกมัน บอกฉันมาสิ.. นี่มันเป็นการช่วยเด็กพวกนั้นตรงไหนไม่ทราบ ?

อีกไม่กี่ร้อยเมตรเซนติเนลจะมาแล้วครับ

วูล์ฟเวอรีน เก้กหน้า
วูล์ฟ - เราหลุดจากวิถีทางของเรามานานมากแล้ว สก็อตต์ ตั้งแต่ตอนที่ เราเริ่มหวังให้เด็กๆเข้าร่วมการสู้รบของพวกเรา

ไซคล็อปส์ - ฉันไม่เคยคิดเลยว่านายแล้วก็ทุกคนจะอ่อนโลกขนาดนี้เลยโลแกน
วูล์ฟ - ฉันกำลังจะกดปุ่มนี้  ถอยไปเหอะ  สก็อตต์

คนหนึ่งจะอยู่ คนหนึ่งจะไป พวกเขาไม่มีทางหาข้อยุติ

ไซคล็อป - เธอไม่เคยรักแกเลย แกก็รู้. แกเอาแต่ทำให้เธอหวาดกลัวอยู่เสมอ
( เธอนี่หมายถึงจีน เกรย์ครับ ผู้ชายสองคนเถียงกันเรื่องอุดมการณ์ไม่ลงตัวสุดท้ายก็วกมาคุยข่มกันเรื่อง หญิง ให้ตายเถอะ โรบิ้น )
วูล์ฟ - และ ถ้าเธอมาอยู่ที่นี่ตอนนี้ล่ะ .. แกคิดว่า เธอจะหวาดกลัวใครมากกว่ากันแน่ฟะ ?

ตอนนี้ หน้านิ่วยิงฟันทั้งคู่แล้วครับ ไซคล็อปโกรธมากจนตาแดงทั่วแว่น ส่วนวูล์ฟตาขาวเริ่มมีจุดขึ้นมา

ในที่สุดทั้งคู่ก็ เหลืออดจนลงมือต่อกัน

สังเกตครับ ไซคล็อปส์มักฟิวขาดจนลงมือก่อนทุกที

ผิดหวังนิดๆที่ฟิวส์ขาดเรื่อง หญิง

การต่อสู้ของ แดง VS เหลือง !? ( ขำๆนะครับอย่าคิดมาก เล่มนี้เครียดนะ )

ตีกันเพลินไปเลยครับ เซนติเนลขึ้นบกแล้ว มันเตรียมยิงแสงใส่ทั้งคู่แล้ว

ติดตามตอนจบในเล่มห้า เล่มสุดท้าย ทั้งหมดจะลงเอยเช่นไร