Pages

วันจันทร์ที่ 26 กันยายน พ.ศ. 2554

อันแคนนี่ เอ็กซ์เมน 543 | เฟียร์ อิท เซล์ฟ | ผมทำสิ่งที่ผมจำเป็นต้องทำ

X- ห้องรักษาพยาบาล ยูโทเปีย

ไวท์ควีนผู้ที่ถูกจิตของเทพแห่งความหวาดกลัวครอบงำยืนถือหมอนข้างเตียงของโฮปที่ไม่ได้สติจากการพยายามขัดขวาง Kurrth

เธอเหมือนได้ยินเสียกระซิบบางอย่าง
ไวท์ควีน - อะไรล่ะนั่น ?
ไวท์ควีน - ใช่แล้ว ที่รัก ฉันรู้  ฉันรู้
ไวท์ควีน - มันกำลังจะลงเอยด้วยดี
ไวท์ควีน - ไม่จำเป็นต้องมีใครหวาดกลัวไปมากกว่านี้แล้ว

หมอนสีขาวถูกยื่นไปใกล้ใบหน้าของโฮป .. อะไรจะเกิดขึ้น ใครเคยดูหนังฆาตกรรมเกรดบีคงทราบ
X-ซานฟรานซิสโก

บนสะพานโกลเด้นเกท ไซคล็อปส์ออกมาพูดคุยกับ Kurrth และสาวกของ Kurrth
สาวก - สุดท้ายแล้ว เจ้าก็เข้าใจจนได้ว่า เจ้าควรจะมาเป็นพวกเดียวกับเรา
สาวก - จ้าวแห่งความหวาดกลัวต้องการเพียงอาณาจักรของท่านเพื่อแผ่ขยายและเติมเต็มความอุดมสมบูรณ์ในหัวใจของผู้คน ท่านมิได้กดดันให้เราต่อต้านมิวแตนท์  ท่านรักเจ้า  เจ้าเป็นผู้แสดงสัจธรรมของท่าน เจ้าสมควรเป็นพวกเดียวกับเรา

ไซคล็อปส์ - ใช่ เกลียดและกลัว. ตรงประเด็นดี ขอบใจนะ.

สาวก - งั้น-- เจ้าจะละทิ้งเมืองซานฟานซิสโกใช่ไหม ?

ไซคล็อปส์ - มันสมเหตุสมผลดี คิดงั้นหรือเปล่าล่ะ ?
วินาทีนั้น ประกายสายฟ้าสีแดงได้พวกพุ่งออกจากร่างของ KURRTH
สาวก - ท่านจักเกอร์นอร์ทผู้ยิ่งใหญ่ !
ไซคล็อป - เปล่า ฉันไม่คิดแบบนั้นหรอก.

ไซคล็อปยิ้มออก
ไซคล็อป - ฉันคิดว่า ซิโตรักได้เปลี่ยนใจแล้ว  ขอบคุณมากเลยกับแผน 13
X-มิติ CRIMSON COSMOS

มาจิกกำลังใช้เวทมนตร์เปิดประตูมิติกลับสู่โลกปัจจุบัน
มาจิก- พี่พร้อมแล้วหรือยัง ?
โคลอสซัส - พร้อมแล้ว แม่เกล็ดหิมะ ( หมายถึงมาจิก ) ช่วยเปิดทางผ่านให้ด้วย

ชาโดว์แคทยื่นมือมาจะแตะตัวโคลอสซัส
ชาโดว์แคท - ปีเตอร์
โคลอสซัส - อย่าแตะผม แคทย่า. ผิวของผมอาจเผานิ้วของคุณ
ชาโดว์แคท - เยี่ยมเลย

แล้วจักเกอร์นอร์ทคนใหม่ก็พุ่งผ่านประตูมิติ

ผมจำ เคน มาร์โก ได้. 
คนที่เป็นจักเกอร์นอร์ทมาก่อนผม

การทำลายล้างที่มีสาเหตุมาจากเขา

เขาสนุกที่ได้ทำอย่างนั้น

ผมเคยแปลกใจว่า
เขาทำแต่ละสิ่งที่โหดร้ายเหล่านั้นได้อย่างไร
ตอนนี้
ผมแค่ประหลาดใจว่า
เขาเคยหยุดมันได้ยังไง
 - โคลอสซัส

แล้ว จักเกอร์นอร์ทคนใหม่ ( ผมขอเรียกโคลอสซัสเหมือนเดิมนะครับ ) ก็พุ่งทะลุมิติมาเจอกับ อดีตจักเกอร์นอร์ท 
KURRTH - XBFPB !

โคลอสซัสพุ่งชน KURRTH จนถนนกระจุย

ไซคล็อป - โคลอสซัส ?
ผมรู้สึกว่ากระโหลกของผมร้าว
(โคลอสซัสถูกฆ้อนปาใส่หน้าแต่เฉยๆ)
มันไม่เห็นจะสำคัญเลย
มันเจ็บปวดยิ่งกว่าทุกสิ่งที่ผมเคยรู้สึก
ผมต้องการแค่ให้มากขึ้นกว่าเดิมอีก
(โคลอสซัสเสยคาง KURRTH ก่อนที่หมวกเกราะจะก่อตัวขึ้นมา )
อาคารบ้านเรือนหักโค่นลง
ผมได้ยินเสียงร้องจากข้างในนั้น ฟังดูเหมือนตกใจกลัว ก่อนที่จะค่อยๆเงียบหายไป
ผมจำได้ว่าครั้งหนึ่งที่สิ่งแบบนี้ดูเหมือนเป็นเรื่องที่สำคัญ
ผมจำไม่ได้แล้วว่าเพราะอะไร

หน้านี้โคลอสซัส ยัน อัด ทุบ KURTH อย่างบ้าเลือดโดยไม่สนใจอะไรรอบข้างเลย
บนดาดฟ้าตึกใกล้ๆ
แม็กนีโต - นายปลดปล่อยอะไรออกมาน่ะ ?
ไซคล็อป - มันไม่ตรงกับแผนที่เราได้วางเอาไว้ แม็กนีโต

แล้วมาจิกกับชาโดว์แคทก็กลับมาจากมิติ CRIMSON COSMOS

ชาโดว์แคท- สก็อตต์ ซัมเมอร์ส ฉันจะฝังหัวนายลงไปในกำแพง
ไซคล็อป - ฉันเสียใจด้วย คิตตี้ แต่เราไม่มีเวลาให้คิดเรื่องนี้ในตอนนี้ นี่มันไม่ใช่ ... อิลยาน่า-- เกิดอะไรขึ้น ?

ไซคล็อป - ทำไมไม่ใช่เธอล่ะ ?
มาจิก - เขาก้าวเข้าไปเองและไม่ใช่เวลาถกเถียงถึงความฉลาดในชั้นเรียนของเรา  เราจำเป็นต้องช่วยผู้คนให้ปลอดภัยให้ได้

ไซคล็อป - เราก็เป็นงั้นอยู่แล้ว แต่ มีปัญหาอะไรหรือไง ?
มาจิก - พวกอักขระที่จักเกอร์นอร์ทสร้างขึ้นมา(ตัวอักษรที่ปรากฏบนทางเดินที่มันก้าวมาน่ะครับ) หากว่าปีเตอร์อัดให้มันถอยกลับไปทางเดิมได้ไกลพอ  พวกมันจะหลุดลอกไปด้วยตัวของมันเอง
ไซคล็อป - ช่วยอธิบายแบบที่ฉันเข้าใจได้ทีสิ
มาจิก - คิดถึง " ภาวะมวลวิกฤต " ดูสิ

** ภาวะมวลวิกฤต (Critical Mass) เป็นทฤษฎีทางพฤติกรรมศาสตร์ที่ว่าด้วย การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมของมวลชนประเภทเดียวกัน คือ ถ้ามีลิงหนึ่งร้อยตัวกินกล้วย และ มีลิงในฝูง 1- 2 ตัวเริ่มกินองุ่น  จากนั้นแต่ละวันลิงที่กินองุ่นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่ลิงที่กินกล้วยก็ยังกินอยู่ วันหนึ่งมีลิงกินองุ่นเพิ่มขึ้นเป็น 32 ตัว แล้วในวันนั้นลิงทั้ง 100 ตัวเปลี่ยนมากินองุ่นหมด จำนวน 32 นี่เรียกว่า Critical Number ที่จะนำไปสู่ภาวะ Critical Mass ครับ คือ ภาวะที่เกิดกาีรเปลี่ยนแปลงอย่างสมบูรณ์


แสงจากตัวของมันเผาเกราะของผมได้
กระดูกของผมแตกเป็นชิ้นๆด้วยกำปั้นของมัน

มันแข็งแรงกว่าผม
มันรวดเร็วกว่าผม

มันทรงพลังกว่าผมในทุกๆด้าน
แต่ยกเว้น สิ่งเดียว

มันหยุดผมไม่ได้

มันจะทำได้ยังไง ?

ผมยังหยุดตัวเองไม่ได้เลย

ถึงโดนอัด โคลอสซัสก็ยังพุ่งเข้าใส่แบบไม่ถอย ไม่ยั้ง

คือประมาณว่า อักขระบนพื้นเป็นตัวส่งพลังจากเทพแห่งความหวาดกลัว ต้องอาศัยการเดินหน้าของจักรเกอร์นอร์ทจึงส่งพลังมาได้  โคลอสซัสยิ่งอัดให้มันถอยไปได้เท่าไหร่ อักขระก็ค่อยๆลอยออกไปเรื่อยๆ เขาต้องอัดมันให้ถอยกลับไปให้อักขระหลุดไปจนถึง จำนวนวิกฤต หรือ Critical number เพื่อให้เกิดภาวะมวลวิกฤต ของอักขระซึ่งจะทำให้อักขระของเทพแห่งความกลัวหลุดจากตัวของจักร์เกอร์นอร์ทได้ทั้งหมด
X- 60 ไมล์ทางตะวันออกของซานฟรานซิสโก
ห้านาทีหลังจากนั้น

ไซคล็อปส์ - อิลยาน่าเกิดอะไรขึ้น ?
มาจิก - พวกเขาได้กลับมาสู่จุดตั้งต้นของเส้นทางของจักเกอร์นอร์ท อักขระแห่งพลังจะถูกทำลาย-- ไม่ใช่

" เจ้าอสรพิษเรียกตัวข้ารับใช้กลับบ้าน เกินกว่าจะเสี่ยงให้มันพ่ายแพ้ "
" เราชนะแล้ว "
" ตอนนี้ เราต้องหวังว่า เราจะอยู่รอดด้วย " - มาจิก

แล้ว KURRTH ก็หายไปพร้อมกับอักขระแห่งพลังของเทพแห่งความหวาดกลัว

" ฉันเห็นโคลอสซัส เขายังอยู่ ตอนนี้ ต้องขอบคุณพระเจ้าในเรื่องนั้น "
" ...ควรจะหยุดเขาไหม ? " - ไซคล็อป

โคลอสซัสยังวิ่งมุ่งตรงไปข้างหน้า ทั้งๆที่ KURRTH ไม่อยู่แล้ว
ที่ห้องพยาบาล ไวท์ควีนวางหมอนอุดหน้าของโฮป

นาเมอร์ - เอมม่า !
แต่ นาเมอร์เข้ามาขวางทัน เขาโอบตัวเธอออกไป
นาเมอร์ - หยุดเถอะ!
ไวท์ควีน - มันกำลังกลับมาฆ่าพวกเราทั้งหมด. ไม่นะ
นาเมอร์ - มันจบแล้ว !
ไวท์ควีน - เผาพวกเราทั้งหมด เผาพวกเราจากเบื้องบน!
นาเมอร์ - เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง และ คุณล่ะ เอมม่า ? ถึงแม้ยศถาบรรดาศักดิ์ทั้งโลกถูกถอดไปจากคุณ  คุณก็ยังเป็นราชินีคนหนึ่งอยู่ดี

นาเมอร์ - คุณไม่ต้องกลัวเธอเลย

แล้วนาเมอร์ก็จูบไวท์ควีน
ไวท์ควีนรู้สึกตัว คงไม่ใช่เพราะจูบของนาเมอร์แต่คงเป็นเพราะอำนาจของเทพแห่งความหวาดกลัวจาก KURRTH หายไปพอดี

ไวท์ควีน - สก็อตต์ ฉัน... นาเมอร์ ? อะไรกัน เดี๋ยวนะ ฉันทำ--ไม่ การสัมผัสจิตของสัตว์ประหลาดทำให้ฉัน-- ฉันกำลังจะฆ่าเธอ--ฉัน
นาเมอร์ - คุณทำไปแล้ว

ไวท์ควีน - ได้โปรดอย่าบอกใครเรื่องนี้นะ ฉัน...
นาเมอร์ - ผมไม่บอกหรอก
ไวท์ควีน -  การฆ่าเป็นเพียงสิ่งหนึ่ง แต่มันแสดงให้เห็นความอิจฉาริษยาอันคับแคบที่ฉันได้พยายามปกปิดเอาไว้โดยไม่ให้ใครเห็น  ขอบคุณพระเจ้าที่คุณอยู่ที่นี่ด้วย ถ้าหากคุณไม่อยู่ล่ะก็...

ไวท์ควีน - คุณมาทำอะไรที่นี่ล่ะ ? ฉันนึกว่าคุณอยู่ในสงครามเสียอีก
นาเมอร์ - ผมก็อยู่นั่นและตอนนี้ ได้เห็นคุณปลอดภัยจากสงครามแล้ว ผมจะกลับไปล่ะ

นาเมอร์ผินหลังออกจากประตูไปป
นาเมอร์ - ถ้าหากว่านาเมอร์ได้ยินเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งแล้วเขารับรู้ได้ถึงความเจ็บปวด เขาจะมาเพื่ออยู่เคียงข้างเธอ เขาช่างไร้ความหมายที่มาปกป้องเรื่องนั้นไม่ให้เกิดขึ้น

นาเมอร์ - ทบทวนเรื่องนี้บ้างนะ รอยสัมผัสที่เล็กที่สุดในสิ่งที่ผมทำให้คุณ..
X- บทส่งท้าย
โคลอสซัสหยุดตัวเองลงได้ในที่สุดและพวกไซคล็อปก็เทเลพอร์ทตามมา


โคลอสซัส-ทำไมนายไม่บอกฉันเรื่องอิลยาน่าล่ะ สก็อตต์ ? นายอยากให้เธอแบกรับภาระแห่งคำสาปนี่หรือไง ?
ไซคล็อป - เราไม่รู้ว่า ซิโตรักจะยอมรับทีละคนหรือเปล่า แต่ถ้ามันเป็นงั้นล่ะ ? เราต้องการปิดหนทางของพลังที่จะไปสู่ใครสักคนที่เอาไปใช้ในทางที่ผิด. อิลยาน่ามีประสบการณ์กับสิ่งแบบเดียวกันนี้ เธอเสนอตัวเข้ามาเอง  เรารู้ดีว่านายจะไม่เข้าใจมัน

โคลอสซัส- " สิ่งแบบเดียวกันนี้ " คือ " การครอบงำของปีศาจ "  นายรู้ความหมายนั่นไหม ?  นายอยากให้ปีศาจลากวิญญาณของนายไปลงกองไฟหรือเปล่า ?
ไซคล็อปส์ - ถ้าหากนั่นเป็นสิ่งที่มันต้องทำนะ

ไซคล็อป - และนายไม่อยู่ในสถานะที่จะมาตั้งคำถามกับฉัน ฉันหงุดหงิดกับนายด้วย. นายไม่ใช่ตัวเลือกของสิ่งนี้
โคลอสซัส - ฉันจะเป็นสิ่งนี้  จักเกอร์นอร์ท  ตอนนี้  ขอเราอยู่กันตามลำพัง ซัมเมอร์ส

ชาโดว์แคท- ทำได้ดี พีท
โคลอสซัส-ขอบคุณมาก
ชาโดว์แคท- ฉันกำลังประชดนายอยู่นะ
โคลอสซัสคลายหมวกจักเกอร์นอร์ทออก

โคลอสซัส - ได้โปรด แคทย่า อย่าได้ตัดสินอะไร. เธออยากจะทำอะไรกัน ? หลังจากทุกสิ่งทุกอย่างผ่านไป, เธอยังอยากทำให้อิลยาน่ายอมแพ้มากกว่านี้อีกหรือไง ?
ชาโดว์แคท - ฉันไม่รู้ บางที อิลยาน่าที่ฉันรู้จักควรเป็น แต่ อิลยาน่าที่ฉันรู้จักจะไม่ปล่อยให้เพื่อนของเธอไปเสี่ยงเพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะได้ชำระความแค้น  นั่นยังเป็นแม่เกล็ดหิมะของเธออีกหรือพีท ?

โคลอสซัส - เธอไม่เข้าใจสิ่งที่ผลักดันให้บางคนเป็นอย่างนั้น ?

ชาโดว์แคท - แน่นอน ฉันเข้าใจ แต่ ฉันไม่อยากทำแบบนั้น  ถ้าหากฉันมีชีวิตอยู่ไม่ได้ถ้าไม่ได้ล้างแค้น ฉันคงจะฆ่าตัวตายไปแล้ว ฉันจะไม่เป็นคนเห็นแก่ตัวเพียงเพราะว่า ฉันกำลังเจ็บปวดหรอกนะ และ นายรู้อะไรล่ะ ?

ชาโดว์แคท - นายจะไม่เป็นอย่างนั้น
ชาโดว์แคท - นายได้อุทิศตัวเองยิ่งกว่าใครๆ เพราะว่านั่นคือสิ่งที่นายทำปีเตอร์ นั่นเป็นสิ่งที่นายทำเสมอ นั่นเป็นสิ่งที่นายทำในวันนี้
ชาโดว์แคท - และนั่นเป็นสาเหตุว่า ทำไมเราถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้อีก
ชาโดว์แคท - มันเยี่ยมนะที่นายจะตายเพื่อฉัน พีท แต่ ฉันอยากได้ใครสักคนที่อย่างน้อยที่สุดจะรู้จักห่วงชีวิตบ้าง

แล้วชาโดว์แคทก็เดินจากโคลอสซัสไป
โคลอสซัสหดหู่แล้วมาจิกก็เข้ามาปลอบ

มาจิก - ฉันเสียใจด้วยนะพี่ มันจะลงเอยด้วยดี
โคลอสซัส - โอ แม่เกล็ดหิมะ เธอรู้ว่าสิ่งที่พี่เห็นเมื่อมองย้อนกลับไปคืออะไร
โคลอสซัส - พี่คิดว่า พี่ได้พยายามเป็นศิลปินมาตลอดชีวิต

" แต่พี่ไม่เคยได้สร้างสิ่งใดที่งดงามอย่างนี้เลย "

บนพื้นดินเป็นรอยกลมและทางยาว ( มองให้ดูเป็นภาพศิลป์หน่อยนะ )

โคลอสซัส - นั่นคือสิ่งที่อยู่ในหัวของพี่ตอนนี้ พี่ ลงเอยด้วยดี หรือเปล่าน่ะหรือ ? พี่ไม่แน่ใจ พี่อยากจำคำว่า ลงเอยด้วยดี เอาไว้ ถ้าหากว่าพี่เคยมีมันนะ

X-ที่ว่าการเมืองซานฟรานซิสโก
ด้านนอกมีตำรวจคุมเข้ม ไซคล็อปส์คุยกับซาดี้อยู่ข้างใน

" มาโกถูกดึงกลับไปหาเจ้าอสรพิษแล้ว ผมคาดว่าเขาได้ถูกส่งไปที่อื่น "
" ถ้ามันเป็นที่นี่อีกครั้ง อย่างน้อยที่เรา เราจะเตรียมพร้อมไว้ "

ไซคล็อปส์ - เรากำลังทำงานกับพลเรือนเพื่อฟื้นฟูความเป็นระเบียบ นั่นยังคงโกลาหลอยู่แต่มันก็อยู่ในความควบคุมได้มากขึ้น
ซาดี้ - งั้นเรายังโอเคไหม ?
ไซคล็อปส์-เรายังโอเค

ซาดี้ - นั่นเป็นการปิดบัญชีไปเรื่องนึง
ไซคล็อป - มันเป็น

ไซคล็อป - ซาดี้ ... ผมรู้ว่าคุณมีแผนถล่มยูโทเปีย

ซาดี้ตกใจตาโตครับเมื่อได้ยินอย่างนั้น
ซาดี้ - สก็อตต์ คุณรู้ว่า มันเป็น--
ไซคล็อปส์ - อย่าวิตกเลย ผมเข้าใจดี ผมรู้ว่ามันเป็นความรับผิดชอบต่อหน้าที่ของคุณ และ มันทำให้ผมตระหนักถึงสิ่งที่อยู่ในใจ

" บางทีคุณรู้สึกว่าร่างกายคุณไม่อยู่ในความควบคุมแล้ว "
ซาดี้ถูกห่อหุ้มด้วยคลื่นพลังสีเหลือง
" ถนนฝั่งตรงข้ามมีคนสัญชาติยูโทเปียหนึ่งคน  นักเทเลพาธี "
มาจิกนั่งส่งพลังคุมร่างของซาดี้อยู่ด้านนอก
" เธอทำให้คุณง่อยเปลี้ย"

ไซคล็อป - ถ้าหากเธอต้องการ เธอสามารถทำให้มันเป็นแบบนี้ได้ถาวรเลย ถ้าหากเธอต้องการ เธอจะสั่งให้คุณยืนและเดินตรงไปที่หน้าต่างแล้วสั่งให้คุณโดดออกไป. เรามีมิวแตนท์อีกหลายคนที่ทำเรื่องคล้ายๆกันนี้ได้
ไซคล็อป - บางทีอาจเป็นการลองทำให้สมองขาดเลือด. บางทีอาจบิดลิ้นหัวใจของคุณแล้วทำให้ดูว่าเป็นความผิดปกติมาแต่กำเนิด

ไซคล็อป - ไม่มีใครสักคนรู้ แต่ คุณจะตายแน่
ซาดี้ก็เครียดล่ะครับ นี่มันข่มขู่กันชัดๆ

ไซคล็อป - ผมชอบคุณมากนะ ซาดี้ และ คุณก็ดีกับพวกเรา และ เราจะทำทุกอย่างที่เราทำได้เพื่อซานฟรานซิสโกต่อไป
(ตบหัวแล้วลูบหลังนี่)
ไซคล็อป - แต่เราจะไม่ยอมเป็นเหยื่ออีกครั้งแน่
(ตบหัวอีกที)

ซาดี้เครียดเลยครับ

ซาดี้ - สก็อตต์ ฉันมีเรื่องสงสัย...
ซาดี้ - น้ำเสียงนั้นเสนอให้หักหลังพวกเราเพื่อความปลอดภัยของคุณ คุณคิดแบบนั้นหรือเปล่า ?

ไซคล็อปหันกลับมา ตอบด้วยสีหน้าราบเรียบ

ไซคล็ิอป - แน่นอนว่า ไม่ !

หลังประตูมีแม็กนีโตยืนอยู่ ( ผมไม่ได้แปลช่วงฮีโรอิก เอจครับ แม็กนีโตเป็นมิวแตนท์ที่ชาวเมืองซานฟรานซิสโกหวาดกลัวมากที่สุด นี่มันเอามาขู่กันสุด  ไซคล็อปนายชั่วร้ายมาก ผมว่าอสรพิษน่าจะมอบฆ้อนให้ไซคล็อปมากที่สุดแล้ว หรือ มันอาจเป็นจ้าวแห่งความหวาดกลัวตัวจริง  )


แล้วเขาก็เดินเคียงข้างไปกับแม็กนีโต โดยทิ้งซาดี้ไว้ข้างหลัง  
นั่นอาจหมายถึง มนุษย์ไม่สำคัญกับเขาเท่ามิวแตนท์อีกแล้ว - X

8 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ26 กันยายน 2554 เวลา 18:59

    ขอบคุณมากครับ ตอนนี้รอมานานมาก ตอนหน้าจะเป็นอย่างไรน่อ ว่าแต่ตกลง มาจิก มีพลังอะไรบ้างเนี่ย เทเลลอพอต และ เทเลพาธี และดาวสีฟ้าคืออะไร???

    ตอบลบ
  2. มิน่าละ scizm เลยแตกกับวูฟ นายสกอตเปี๋ยนไป๋

    ตอบลบ
  3. ดราม่า กันซะงั้น มิน่าจักเกอร์น๊อตถึงกลัลไปร่วม อีเวนท์ สุดท้ายเฟียร์ อิทเซลฟ์เล่มใกล้จจะจบได้ ถอยทัพกลับไปนี่เอง
    ส่วนฮัลคืไปสอยกับคราคูล่าซะงั้น เยี่ยม

    ตอบลบ
  4. สก็อตโดนแม็กนีโต inception ไปแล้วรึเปล่าเนี่ย ถึงเห็น mutants สำคัญกว่ามนุษย์
    เหมือนกลายเป็นทายาทความคิดของแม็กนีโตเลย
    ในทีเซอร์ก่อนนี้ก็มีรูปไซคลอปใส่ชุดแม็กนีโตด้วย

    เนเมอร์ นายนี่อาภัพจริงๆ ก่อนนี้ก็ปิ๊งกับซูซาน สตอร์ม
    นี่ยังจะมาเคลิ้มกับเอ็มม่าอีกเรอะ ไม่เข็ดสินะ :-D

    ตอบลบ
  5. - X-men Fear It Self กับ Schism นี่อะไรเกิดก่อนกันครับ?? Marvel นี่ชอบออกการ์ตูนมาทับซ้อนกันอยู่เรื่อย

    - ขอบคุณสำหรับเรื่อง Critical Mass ครับตอนแรกผมอ่านเองไม่เข้าใจจริงๆ เลยต้องมาอ่าน สปอยของคุณ Ghost Riders ดีกว่า ขอบคุณมากๆครับ

    ตอบลบ
  6. Fear it Self น่าจะเกิดก่อน Schism นะครับ

    ไซคล็อป = แม็กนีโต วูล์ฟ = ศาสตราจารย์ เอ็กซ์ ในรุ่นถัดไป

    มาจิกมีพลังเทเลพอร์ทข้ามมิติและเวทมนต์ครับ

    ตอบลบ
  7. โอ่ว ตีกันบ้าพลังสุดๆเลย

    ตอบลบ
  8. ฟัดกันมันส์ดีแท้ๆ พอ Kurth สูญเสียพลังของซิธโทรัคที่มีมาแต่เดิมไปเนี่ย พลังก็หดไปเยอะเลยนะเนี่ย แบบว่าโดน Colossus ไล่ทุบซะไปไม่เป็นเลย

    ตอบลบ