เอ็กซ์เมน เลกาซี่ #274 : คำตอบของหัวใจ

ก่อนหน้านี้
ตอนที่เอ็กซ์เมนสู้กับอเวนเจอร์สนั้น โร้กตกอยู่ในสงครามของเอเลี่ยนในอวกาศ เธอต้องช่วยสร้างสันติให้กับเอเลี่ยนสองเผ่าพันธุ์ ตอนนี้ เธอกลับมายังโลกที่เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงในช่วงที่เธอไม่อยู่  โร้กตกอยู่ในความโกลาหลซึ่งเป็นผลพวงมาจากความขัดแย้งของเหล่าซุปเปอร์ฮีโร่ และ ขณะเดียวกัน เธอก็ต้องค้นหาจุดสมดุลของชีวิตไปด้วย

 " ฉันรู้ว่ามันซับซ้อน ฉันรู้ว่ามีหลายอย่างเกิดขึ้น ดังนั้น ฉันขอพยายามอธิบายอีกรอบ

ฟีนิกซ์ฟอร์ซกลับมาสู่โลก พลังงานคอสมิกอันยิ่งใหญ่ มันถูกแบ่งให้กับเอ็กซ์เมนห้าคน

พวกเขา และ เราพยายามใช้มันสร้างโลกที่ดีกว่าเดิม นั่นคือทั้งหมดที่เราได้พยายามทำ

บางที เราควรรู้ว่า พลังงานนี้มันมากมายมหาศาล ..ที่จริงแล้ว มันถึงขั้นบ้าคลั่งไปเลย

ถัดจากนั้น ฉันเห็นว่ามันเกิดขึ้น ฉันพยายามหยุดมัน มันกลับผลักฉันไปสู่มิติอื่น จนฉันเกือบตาย แต่ฉันก็สู้เพื่อหาทางกลับมาจนได้ 

ฉันไม่ได้ตั้งใจมาขอโทษ ฉันรู้ว่าทั้งโลกถูกถล่มอย่างหนักหน่วง และ คุณบอกได้ว่าเป็นความผิดพลาดของพวกเรา      ...แต่ ประเด็นของฉันก็คือ ทั้งหมดที่เราพยายามทำคือ การช่วยเหลือ

   X-วอร์ชิงตัน ดีซี      

อุโมงถล่ม มีคนติดอยู่ด้านใน โร้กพยายามเข้าไปช่วย แต่พวกตำรวจ ทหารจ่อปืนเข้าหาเธอเพราะเธอเป็นพวกมิวแตนท์

Rouge : นั่นคือทุกอย่างที่ฉันพยายามทำในตอนนี้ มีคนติดอยู่ในสถานีรถไฟใต้ดิน พวกเขากำลังบาดเจ็บ กำลังจะตาย พวกคุณทั้งหมดเข้าไปไม่ได้ เพราะซากพวกนี้พังลงมาได้ทุกเมื่อ .... พวกคุณทุกคนจะทำให้มันพังเร็วขึ้นระหว่างที่คุณพยายามจะช่วยพวกเขา แต่ ถ้าเข้าไปคนเดียวจะปลอดภัยกว่า ฉันเอง ถ้าคุณให้ฉันสัมผัสตัวคุณ ฉันสามารถดูดซับความสามารถทางการแพทย์ วิศวกรรม การผจญเพลิง ฉันสามารถเป็นได้ทุกอย่างในตัวคนเดียว ... ได้โปรดเถอะ ฉันต้องทำอะไรบ้างให้พวกคุณไว้ใจฉัน ?

หน่วยกู้ภัย : ฉันไม่รู้ว่า ฉันเชื่อถือคุณได้หรือเปล่า แต่ฉันรู้ว่าคนเหล่านั้นกำลังจะตายถ้าเราไม่ทำอะไรสักอย่าง และฉันไม่ได้ยินทางเลือกอื่นท่ดีกว่านี้

วิศวกร : ผมรู้ทุกอย่างที่คุณอยากรู้เกี่ยวกับโครงสร้าง

ทั้งสองคนยื่นมือมาให้โร้กดูดซับความรู้ แต่ ตำรวจคนหนึ่งชักปืนออกมาจ่อโร้ก

ตำรวจ : นี่พวกนายบ้ากันแล้วหรือ ? เผ่าพันธุ์ของเธอเป็นคนก่อเรื่องพวกนี้ ! มิวแตนท์ไม่ได้เหยียดหยามเรา พวกเขาเห็นแต่เรื่องของตัวเอง เราก็มองแต่เรื่องของเราได้เหมือนกัน

แต่ผู้มาเยือนคนหนึ่งก็เข้ามาขัดจังหวะ

??? - ชายคนนี้ มีประเด็น

แม็กนีโตมาเยือน

Magneto : ในตอนจบ เราต้องเอาเรื่องพวกนี้ให้คนที่ก่อเรื่องทั้งหมดรับไปเป็น คนแรก

ตำรวจเล็งปืนไปหา แม็กนีโต แต่โร้กเข้ามาขวางเอาไว้ทัน

Magneto : การโยนความผิดนี่มันอะไรกัน แม้แต่ตอนที่โลกวุ่นวายขนาดนี้ บางอย่างก็ไม่เคยเปลี่ยนแปลง  สิ่งแรกที่มนุษย์ฝากชีวิตไว้ก็ยังคงเป็นปืนของเขา

โร้กเข้ามาขวางตำรวจกับแม็กนีโตเอาไว้

Rouge : หยุด พวกคุณทั้งหมดนั่นหละ

Rouge : คุณเห็นเขา(แม็กนีโต)มาที่นี่ด้วยอารมณ์กราดเกรี้ยวหรือเปล่าล่ะ ?  คุณจะทำตัวเป็นเด็กๆไม่ยอมโต หรือ คุณจะเห็นชีวิตของคนที่ติดอยู่ข้างล่างนั่นมาก่อนเป็นอันดับแรก ?

ตำรวจทหารมองหน้ากัน พวกเขามีคำตอบอยู่แล้ว

โร้กกับแม็กนีโตก็ลงไปยังสถานีรถไฟใต้ดิน

Rouge :  มันเป็นความคิดที่แย่เอามากๆเลยนะ ซากพวกนี้ยังไม่ค่อยนิ่งเลย

Magneto : ด้วยเหตุผลหลายอย่าง ผมควรจะอยู่เคียงข้างคุณ

 Rouge : ตัวคุณตกต่ำลงมาก นับตั้งแต่ ไปตอบโต้พวกแฟนๆ( ช่วง Heroic age ที่พยายามเอาแม็กนีโตมาออกสื่อเพื่อล้างภาพพจน์วายร้าย แต่พี่แกไปบิดสะพานโกลเด้น เกท หลังจากถูกสื่อตั้งคำถามกระทบกระเทียบจนหงุดหงิด)

Magneto : ใช่ เราเห็นกันแล้วนี้ ทุกคนตำหนิพวกเราในสิ่งที่เกิดขึ้น ประวัติศาสตร์ของผม โดยเฉพาะเรื่องของผม

Magneto : ผมไม่ได้ใช้กระบวนการยุติธรรมของพวกมนุษย์มากนัก

Rouge : งั้นคุณทำอะไรล่ะ ? หลบซ่อนตัว ? เข้ายึดครองประเทศโลกที่สาม ?

Magneto : ผมจะทำอย่างที่ผมเคยทำอยู่เสมอ

Rouge : ทำสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับคนของผม

 

Magneto : และคุณล่ะโร้ก ? แผนของคุณคืออะไร ?

Rouge : มองหา คนที่ยังรอดชีวิตอยู่ในนี้ แล้วก็ช่วยพวกเขาสิ

Rouge : นั่นพอไหมล่ะ ..ไม่ได้หวังให้เข้าใจความคิดทั้งหมด ก็แค่เท่านั้น.

Magneto : เยี่ยม ตอนนี้ อนุญาติให้ผมมอบบางสิ่งที่ผมคิดเอาไว้ ผมมาที่นี่ำพร้อมกับ คำขอแต่งงาน

( โอ พระเจ้า แม็กนีโตขอแต่งงานกับโร้ก )

Rouge : โอ ... มายด์ ..ก้อด

 

โร้กยังอึ้งไปหนึ่งช่อง

Magneto : ผมขอโทษที่ไม่มีคำดีๆให้ใช้  อย่าได้หวั่นเกรงอะไร ผมไม่เคยทำอะไรที่ใกล้เคียงคำว่าโรแมนติกเลย แต่ตอนที่ผมขอภรรยาคนก่อนแต่งงาน มันก็อยู่ในทุ่งดอกกล้วยไม้ ไม่ใช่ในซากปรักหักพังแบบนี้

Rouge : ขอโทษนะ..ฉันแค่..ฉันหมายถึง นับตั้งแต่ที่ฉันออกมาอยู่กับวูล์ฟเวอรีน คุณยังอยู่กับไซคล็อป หลายอย่างมันยัง....คลุมเครือ .. เราทำได้แต่ค้นหาคนอื่นๆในที่นี้ แล้วพักการพูดคุยไว้ก่อนเถอะ

Magneto :  ผมก็คิดแบบเดียวกับที่คุณคิด แต่คุณพูดถูก หลายอย่างระหว่างเรายังไม่เคลียร์ นั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมมาที่นี่เพื่อทำให้มันถูกต้อง

Magneto : เราเลือกคนละข้างในสถานการณ์แตกหัก คุณกับวูล์ฟเวอรีน ผมกับสก็อตต์ ชีวิตของเราถูกแยกออกไปคนละทาง ผมจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก


Magneto : โลกใกล้ถึงจุดจบ ผมก็ใกล้จะตาย สิ่งเรานี้ทำให้ชายคนหนึ่งทบทวนชีวิตของเขาและสิ่งที่เขาต้องการจากมัน


Magneto : ผมต้องการคุณ ผมต้องการเรา มากับผมเถอะโร้ก เราไปจากที่นี่ ไปที่ไหนสักแห่ง ให้เราได้ใช้ชีวิตร่วมกัน

โร้กตะลึงรอบสอง หนนี้แม็กนีโตเอาจริง ( หลายตอนคู่นี้มีแต่บทโรแมนติกที่ไม่เคลียร์ เล่มนี้ดูจริงจังที่สุดครับ !!! )

Rouge : อีริก , ฉัน --

Rouge : ฉันได้ยินเสียงใครบางคน 

โร้กได้ยินเสียงผู้ประสบภัย แม็กนีโตพยายามใช้พลังแม่เหล็กเคลื่อนย้าย แต่โร้กห้ามเอาไว้ เพราะถ้าขยับผิดเพียงชิ้นเดียว ทุกอย่างจะพังลงมาทันที

( เรื่องโรแมนติกจึงต้องพักเอาไว้ก่อน )

โร้กขอให้แม็กนีโตใช้พลังแม่เหล็กเปิดโพรงแล้วพาผู้ประสบภัยออกไปข้างนอก 

แม็กนีโตเสนอให้โร้กซึมซับพลังของเขาเอาไว้ใช้ แต่โร้กปฏิเสธ 

โร้กบอกว่าตัวเธอจัดการได้ เลยไม่รับเอาไว้

ทำให้แม็กนีโตเดินหน้าเครียดออกไป ( สงสัยรู้สึกเหมือนถูกปฏิเสธคำขอแต่งงาน )

โร้กเดินหาผู้ประสบภัยลึกเข้าไป แล้วบ่นกับตัวเองเรื่องที่ทำกับแม็กนีโตเมื่อครู่

Rouge : สวยสดงดงามจริงๆ ชายคนหนึ่งมาขอหมั้น และ เธอก็ทำกับเขาอย่างกับเขาจะมาเตะหมาของเธอ  นั่นต้องไม่ใช่ฉัน ไม่ใช่มานานแล้ว การบ่นเรื่องของเขาไม่ได้แก้ปัญหาอะไร ? มันไม่ได้ช่วยให้เรามีก้าวแรก ? เผชิญหน้ากับมันสิ สาวน้อย เธอเอาแต่หลีกเลี่ยงสิ่งที่เธอต้องการ มันได้เวลาตัดสินใจแล้ว

โร้กทะลุมาถึงห้องโดยสาร แล้วได้เจอกับผู้ประสบภัยคนหนึ่งชื่อ ริชาร์ด เขาขยับไม่ไ้ด้เพราะโดนแท่งเหล็กเสียบอยู่กลางลำตัว

แม็กนีโตกลับเข้ามา โร้กได้ขอให้ใช้พลังแม่เหล็กของเขาควบคุมสิ่งที่เสียบทะลุตัวของริชาร์ดเอาไว้ขณะที่เคลื่อนย้ายออกไป เพราะถ้าขยับริชาร์ดผิดท่าเขาจะเสียเลือดมากจนถึงชีวิต แต่..

Magneto : สิ่งที่เสียบเขาเอาไว้มีส่วนผสมของพลาสติกมากกว่าเหล็ก พลังของผมรู้ว่ามันเป็นอะไรบ้าง ผมไม่อาจเคลื่อนย้ายเข้าได้อย่างปลอดภัย ผมเชื่อว่าผมทำได้ แต่ถ้าพลาดมันจะมีผลลัพธ์ที่เลวร้ายตามมา

ทันใดนั้น เพดานอุโมงค์รถใต้ดินก็เริ่มสั่นไหว

Richard : ผมดีใจนะที่พวกคุณพยายามช่วยผม แต่ได้โปรดออกไปเสียเถอะ ชิ้นส่วนของเพดานกำลังร่วงลงมา ผมรับความตายได้ แต่ผมแบกมันไว้ไม่ไหวถ้าผมพาพวกคุณตายไปกับผมด้วย

Rouge : หยุดพูดเถอะริชาร์ด เราทั้งหมดต้องออกไปด้วยกัน แค่พูดว่ามันเป็นไปได้ คุณยังมีอะไรที่ต้องทำในชีิวิตอีกมาก

Richard : ทำไมต้องมาเริ่มเอาตอนนี้นะ ?

 Richard : ทุกอย่างที่ผมเคยทำคือสิ่งที่คนอื่นอยากให้ผมทำ ผมใช้ชีวิตที่ครอบครัวเลือกให้ แต่ไม่เป็นไรหรอก พวกเขาก็ตายและจากไปแล้ว พวกเขาต้องการให้ผมทำงานที่สูงส่ง มันสำคัญมาก  ผมกำลังเขียนบันทึกช่วยจำและเล่่ามันให้ฟัง ถ้ามันเป็นสิ่งที่ผมเชื่อทำไมผมไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับมันเลย เพราะว่า ผมไม่เคยแม้แต่จะคิดด้วยซ้ำว่าอะไรที่สำคัญกับผมจริงๆ


Richard : นั่นมันไม่จริงนะ ผมรู้ว่าอะไรที่สำคัญกับผม  เขาชื่อ เดล (DALE)  เขาคบกับผมมาเกือบสิบปี  สิบปีแห่งการหลบซ่อน เราไม่ได้ออกไปภัตตาคารด้วยกัน เพราะกลัวคนที่รู้จักผมจะเห็นเข้า 


Richard : ผมแค่รู้สึก..กลัวมากที่จะตัดสินใจบอกว่า " สิ่งนี้คือสิ่งที่ผมต้องการ " เพราะว่าถ้ามันล้มเหลว มันจะเป็นความผิดของผม  มันง่ายมากที่ปล่อยให้คนอื่นเป็นคนเลือก ใครก็ได้สักคนที่อยากรับภาระอันนี้ มันง่ายที่ทำไปเพราะความจำเป็นมากกว่าจะตัดสินใจทำตามสิ่งที่เป็น


Richard : ในท้ายที่สุด เดลก็บอกว่าเขาพอแล้ว เขาเหนื่อยที่ต้องรอให้ผมคิดว่าอะไรคือสิ่งสำคัญ เขาตัดสินใจจบทุกสิ่งทุกอย่าง  ผมอยู่ระหว่างเดินทางไปบ้านของเขาและคุณก็รู้ว่าเป็นตอนที่เศร้า ?  ผมไม่แน่ใจว่าอะไรจะเกิดขึ้น ถ้าผมไปกดกริ่งที่บ้านของเขา

ในที่สุดเพดานก็ทานไม่ไหว ริชาร์ดไล่พวกโร้กให้ออกไป แต่โร้กไม่ยอม จนแม็กนีโตต้องตัดสินใจใช้พลังหักสิ่งที่เสียบทะลุตัวริชาร์ดออกมาทันที

พวกเขาออกมาได้อย่างหวุดหวิด

แต่ริชาร์ดอาการหนักมาก

ริชาร์ด : ยินดีด้วยนะที่คุณทำได้ มันไม่เลวเลย ความหวังเดียวคือ ผมอยากบอกกับเดล..

โร้กถอดถุงมือจับมือริชาร์ดเอาไว้

Rouge : คุณจะได้บอกเขา ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณจะได้บอกเขา

ในที่สุดริชาร์ดก็จากไป

แล้วพอจบเรื่อง โร้กก็ขอคุยกับแม็กนีโต

 

สวนสาธารณแห่งหนึ่ง
Magneto : คุณแน่ใจนะว่าต้องเป็นตอนนี้ ?
Rouge :  น่าจะได้ ที่จริงควรเป็นเร็วๆนี้ แต่ฉันไม่อยากปล่อยให้เนิ่นนานออกไปอีก

Magneto : คุณรู้สึกว่าผมเป็นต้นเหตุให้เขาตาย
Rouge : ไม่หรอก คุณทำสิ่งที่คุณคิดว่าดีที่สุด สิ่งที่คุณคิดว่าถูกต้อง ไม่สำคัญเลยว่าฉันคิดอะไร  
 Magneto : โร้ก ........


 Rouge : เงียบหน่อยสิ นั่นคือสิ่งที่อาจเป็นไประหว่างเรา เราต่างก็ไปสู่ที่ไหนสักแห่งที่สามัญสำนึกของเราพาเราไป
 Magneto : เราเดินทางร่วมกันไปไม่ได้หรือ ?

 Rouge : ตอนที่ฉันมาร่วมทีมกับเอ็กซ์เมน ฉันคิดว่าฉันควบคุมพลังได้ ทำให้ฉันทำสิ่งที่ดีขึ้นได้เช่นเดียวกับคุณ และมันก็เป็นอย่างนั้น แต่มันก็ทำให้ฉันต้องคิดให้ออกว่าตัวเองเป็นใคร ฉันอยากเป็นใครกัน  มันใช้เวลานานในการหาคำตอบแต่ในที่สุดฉันคิดว่าฉันได้คำตอบแล้ว 

 Rouge : คุณคือส่วนที่ยิ่งใหญ่ เราได้ใช้ส่วนหนึ่งบนถนนสายเดียวกันมานาน เราทั้งคู่ทำอะไรหลายอย่างที่เราเสียใจกันมามาก

  Rouge : คุณทำให้ฉันมีที่ไป ที่ๆฉันมีคนเข้าใจ  ที่ๆฉันไม่ต้องถูกตัดสิน ฉันจะไม่ลืมเรื่องพวกนั้น

Magneto : " แต่ " ใครที่ทำให้คุณไม่มีที่ว่างให้กับผม
Rouge : ก็ทุกคนแหละ

 Rouge : ฉันใช้ชีวิตกับคนหลายคนที่ออกแบบชีวิตให้กับฉัน มิสติก เดสตินี้ และต่อจากพวกเขาก็เป็น ศาสตราจารย์ซาเวียร์ ไซคลอปส์ ... หรือใครก็ตามที ความคิดของฉันครึ่งหนึ่งก็ขโมยมาจากบุกคลิกภาพของมิสมาร์เวล ตรงนั้นแหละที่ฉันคล้ายมีใครอีกคนในหัว คนที่เชื่อมั่น..คนที่รู้ว่าต้องทำอะไีร เพราะตัวฉันเองไม่ใช่แบบนั้น  ฉันเดินมาไกลมาก แต่นั่นคือสิ่งที่แตกต่างจากการตัดสินใจในการต่อสู้ที่คุณได้ฝึกสอนให้..และทำมันด้วยชีวิตของคุณ


Magneto : นี่คุณไม่ให้ความเชื่อถือตัวตนของคุณเองเลยนะ
Rouge : ไม่ ฉันรู้จักตัวฉัน ฉันรู้มานานแล้วเช่นเดียวกับเวลาที่ฉันอยู่กับคนที่เหมือนกับคุณ --คนที่ชี้ทางให้โดยธรรมชาติ --คนที่คล้ายแบบนั้น ..คนที่ฉันใส่ใจ...ฉันจะละเลยพวกเขาไป ก็เหมือนที่ริชาร์ดพูดว่า มันง่ายที่ทำไปตามความจำเป็นมากกว่าจะทำตามสิ่งที่มันเป็น ฉันไม่อยากลงเอยอย่างเขา ... แปลกดีนะ " อะไรจะเกิดขึ้น ถ้าหากว่า " ... ฉันคิดว่าฉันคิดออกแล้ว แต่ฉันยังไม่ชัวร์นักจนกว่าฉันจะยืนหยัดได้ด้วยสองเท้าของตัวเอง

( โร้กบอกว่า ฉันอยู่คนเดียวได้ )

Magneto : นั่นคือสิ่งที่คุณควรทำ
Rouge : ขอโทษนะ
Magneto : คุณไม่จำเป็นต้องขอโทษอะไร

และสุดท้ายก็ลงเอยด้วยจูบลา

Rouge : ฉันไม่ได้จะบอกว่าเราต้องเป็นคนแปลกหน้าต่อกันนะ. นั่นเราจะขาดการติดต่อกันไปเลย --
Magneto : ผมเข้าใจ แต่บางทีนะ มันก็ดีที่สุดที่เราจะไม่ทำอย่างนั้น .. อย่างน้อยก็ในเวลานี้

 Magneto : นั่นก็มากมายแล้ว ผมก็คิดว่ามันยอดเยี่ยมแล้วล่ะ

แล้วทั้งคู่ก็ต่างเดินกันไปคนละทาง

X-ย่านจอร์จทาวน์

โร้กมาพบกับเดลคู่รักของริชาร์ดที่ตายไป

Rouge :  ฉันมีข้อความจากริชาร์ดมาบอก

Dale : เขามาบอกผมด้วยตัวเองไม่ได้หรือ ?

Rouge ยิ้มนิดหน่อย

Rouge : เขาจะเป็นคนบอกเอง

Dale : เชิญเข้ามาข้างในก่อนเถอะครับ ...